เรื่องราวโคนันทิวิสาลและพราหมณ์ : หน้า 479/584

Bะเพื่อประช โคนันทิวิสาล ៤៧៨ จึงยืนนิ่งอยู่กับที่ตรงนั้นเอง ไม่ยอมออกแรงลากเกวียน ทำให้ พราหมณ์แพ้พนันแก่เศรษฐี ต้องเสียทรัพย์ 9,000 กหาปณะ พราหมณ์ทั้งอับอายทั้งเสียดายทรัพย์ ได้แต่กลับไปนอนซมอยู่ที่ บ้านด้วยความเสียใจ ฝ่ายโคนันทิวิสาล เห็นพราหมณ์มีความโศกเศร้า ก็ สงสารจึงเข้าไปถามว่า “พราหมณ์ ท่านนอนหลับหรือ” พราหมณ์ ตอบว่า “เราแพ้พนันต้องเสียทรัพย์ถึง 9,000 กหาปณะ จะนอน หลับได้ยังไง” โคนันทิวิสาลถามว่า “ท่านพราหมณ์ ตั้งแต่ฉัน อยู่ในเรือนของท่านมา ฉันเคยคดโกง เกะกะเกเร หรือทําอะไร ให้ท่านเดือดเนื้อร้อนใจบ้างหรือ” พราหมณ์ตอบว่า “ไม่เคยเลย” โคนันทิวิสาลบอกว่า “ถ้าอย่างนั้น ทำไมท่านถึงเรียกฉันว่า เจ้า โคโกงล่ะ ฟังแล้วบั่นทอนกำลังใจเหลือเกิน ท่านแพ้พนันเพราะ คําพูดของท่านเองไม่ใช่เพราะฉันไม่มีกำลังที่จะลากเกวียนหรอก” พราหมณ์ได้ฟังดังนั้น ก็สำนึกได้ และรู้สึกเสียใจเป็น อย่างยิ่ง โคนันทิวิสาลจึงบอกให้พราหมณ์ไปเดิมพันกับเศรษฐี อีกครั้งหนึ่ง ด้วยเงินเดิมพันเป็น ๒ เท่า แต่ขอร้องพราหมณ์ว่า อย่าเรียกตนเองว่าเป็นโคโกง พราหมณ์ได้ฟังค่าของโคนันทิ วิสาลแล้ว รู้สึกดีใจเหมือนได้ชีวิตใหม่ รีบไปเดิมพันกับเศรษฐี อีกครั้งหนึ่งด้วยทรัพย์ ๒,๐๐๐ กหาปณะ โดยผูกเกวียน ๑๐๐ เล่ม