บูชาแก่พระโพธิสัตว์ : หน้า 280/584

บูชาแก่พระโพธิสัตว์ ธรรมะเพื่อประช รอดชีวิตเพราะ พหูสูต ๒๗๕ ฝ่ายพราหมณ์ชราได้ยกทรัพย์ทั้งหมดที่ตน ได้มา น้อมเข้าไปบูชาแก่เสนกบัณฑิตทั้ง ๗๐๐ กหาปณะ แต่ เสนกบัณฑิตไม่ได้รับทรัพย์นั้นไว้ กลับมอบทรัพย์เพิ่มเติมให้อีก ๓๐๐ กหาปณะ ให้ครบ 9,000 กหาปณะ พราหมณ์ชราได้พ้นจากความตาย ด้วยความเป็นพหูสูต ของเสนกบัณฑิต ความเป็นพหูสูตนี้เอง ทำให้เสนกบัณฑิตได้ บำเพ็ญปัญญาปรมัตถบารมีให้บริบูรณ์ ดังที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ตรัสไว้ในจริยาปิฎกว่า “เราค้นหาด้วยปัญญา ปลดเปลื้อง พราหมณ์จากทุกข์ ผู้เสมอเราด้วยปัญญาไม่มี นี้เป็นปัญญา บารมีของเรา” ซึ่งการสร้างบารมีของท่านในครั้งนั้นนับว่าเป็น ระดับปัญญาปรมัตถบารมี จากเรื่องนี้จะเห็นได้ว่า เสนกบัณฑิตได้สําเร็จประโยชน์ ในชาตินี้ คือ ได้ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ได้เป็นอำมาตย์และ เป็นนักปราชญ์อันประเสริฐ อีกทั้งได้สำเร็จประโยชน์ในชาติหน้า คือ จะได้เสวยผลบุญที่ตนได้แสดงธรรมสั่งสอนมหาชนทั้งปวง ผลบุญที่ได้ปลดเปลื้องพราหมณ์ชราให้พ้นจากความตาย ตลอด ทั้งได้บำเพ็ญปัญญาปรมัตถบารมีให้บริบูรณ์ เพราะอาศัยความ เป็นพหูสูตของตนโดยแท้ อย่างไรก็ตามพหูสูตที่ได้รับการสรรเสริญจากผู้รู้ทั้งหลาย นั้น จะต้องเข้าถึงสุตะ คือ ปฏิบัติได้ตามที่ตนรู้ด้วย เพราะ