ธรรมะเพื่อประชา: ฝ่าเท้า มารดา หนทางพาสู่สวรรค์ : หน้า 542/584

ธรรมะเพื่อประชา ฝ่าเท้า มารดา หนทางพาสู่สวรรค์ ๕๔๑ โรงช้างที่ประพรมด้วยน้ำหอม มีอาหารรสเลิศ แต่ก็คิดถึง มารดาตลอดเวลา ไม่ยอมรับอาหารใดๆ เช่นกัน เมื่อพระราชา ทรงทราบข่าว จึงเสด็จมาดูช้างมงคลด้วยพระองค์เอง ทรง อ้อนวอน พระโพธิสัตว์ว่า “ดูก่อนพญาช้างผู้ประเสริฐ เชิญพ่อ รับค่าข้าวเถิด อย่าได้ผ่ายผอมเลย ราชกิจที่จะต้องหามีอยู่ มากมาย เชิญกินก่อนเถิด” พระโพธิสัตว์ได้แผ่กระแสแห่งความเมตตาไปยังพระราชา พลางอธิษฐานจิตพร้อมกับกล่าวเป็นภาษามนุษย์ว่า “ข้าแต่ มหาราชเจ้า ข้าพเจ้ามีแม่ซึ่งตาบอด รอคอยอาหารจากข้าพเจ้า อยู่ในป่า นางอดอาหารมาหลายวัน เมื่อไม่มีผู้นำทาง คงจะ สะดุดตอไม้ ตกเหวตายอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นหากปราศจาก มารดา ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้” พระราชาทรงสดับ เช่นนั้นแล้ว รู้สึกชื่นชมในความกตัญญูของพญาช้าง จึงรับสั่ง ให้นายหัตถาจารย์ปล่อยพญาช้าง กลับไปหามารดาตามเดิม เมื่อพญาช้างหลุดพ้นจากเครื่องผูก ได้รับอิสรภาพแล้ว ก่อนจะออกจากเมือง ได้แสดงทศพิธราชธรรมถวายพระราชา พร้อมเหล่าอามาตย์ข้าราชบริพาร จากนั้นก็มุ่งหน้าไปหามารดา ซึ่งรอคอยอยู่ในป่า ท่านได้เลี้ยงดูมารดาซึ่งตาบอดจนตลอด อายุขัย เมื่อละโลกแล้ว ได้ไปบังเกิดในสวรรค์