การใช้ปัญญาเพื่อพาตนให้รอดพ้นภัย : หน้า 327/584

ธรรมะเพื่อประช ปัญญา พาพ้นภัย(๑) ๓๒๖ ล้อมเมือง ตามที่สุนัขจิ้งจอก พระโพธิสัตว์เตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว เมื่อถูกพระราชาผู้เป็นพระบิดาบังคับให้ออกรบ ด้วยสติปัญญา ในขณะนั้นท่านรู้ว่า ถ้าออกรบจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน ใน เมื่อเป็นพระราชโองการที่มิอาจขัดได้ ท่านจึงไม่ออกทางประตู ที่พระเจ้าสมันตรา ตั้งทัพรออยู่ แต่ทรงเปิดประตูด้านอื่น พา ทหารและบริวารมากมายเสด็จหลบหนีไปชั่วคราว ฝ่ายพระราชารู้ว่า อุปราชหนีไปแล้ว ทางพระเจ้า สมันตราช ได้ล้อมเมืองตรึงอยู่ ดำริว่า “ถ้าอยู่ต่อไป คงรักษา ชีวิตไว้ไม่รอด” จึงทรงพาพระเทวี ปุโรหิตและคนรับใช้คนหนึ่งชื่อ ปรันตปะ ปลอมพระองค์หนีเข้าป่าไป ฝ่ายพระโพธิสัตว์ผู้เรือง ปัญญา และชำนาญในการศึกสงครามเป็นอย่างดีอยู่แล้ว รู้ถึง การเสด็จหนีของพระราชา จึงเสด็จกลับเข้าเมืองปลุกระดมทหาร และบัญชาการรบด้วยพระองค์เอง ทรงทําการรบขับไล่พระเจ้า สมันตราชให้แตกพ่ายไป และทรงครองราชสมบัติ ส่วนพระบิดา จะระหกระเหเร่ร่อนไปอยู่ที่ใด ขอให้ติดตามตอนต่อไป นี่เป็นตัวอย่างของการใช้ปัญญารักษาตัวรอด มีสติ ปัญญาสามารถนําพาตนให้รอดพ้นภัยพิบัติได้ ดังนั้นปัญญาจึง เป็นรัตนะของนรชนทั้งหลายโดยเฉพาะปัญญาที่จะช่วยนําพาเรา ให้หลุดพ้นจากทุกข์ในอบายภูมิ ให้ได้เวียนวนสร้างบารมีอยู่