ธรรมะเพื่อประชา: การช่วยเหลือเปรต : หน้า 253/584

ธรรมะเพื่อประช รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๓) ๒๕๒ ให้ต้องมาเป็นเปรตเปลือยกายเช่นนี้ ยังไม่มีผู้ใดทำบุญถวาย ผ้านุ่งห่มแด่สมณพราหมณ์ แล้วอุทิศส่วนบุญมาให้ ข้าพระองค์ จึงยังเป็นเปรตเปลือยกายดังที่พระองค์เห็นอยู่นี่แหละ” เมื่อสดับคำยืนยันเช่นนั้น พระราชารู้สึกกลัวใน กาเมสุมิจฉาจารที่พระองค์กำลังจะล่วงละเมิด ทรงเริ่มเกิด ความสังเวชสลดพระทัย และอยากจะช่วยเปรตให้เสวยสุข จึง ตรัสถามว่า “ทำอย่างไรท่านจึงจะได้เครื่องนุ่งห่ม ขอจงบอก เราเถิด หากเราช่วยท่านได้ เราก็ยินดี และเพื่อเป็นการพิสูจน์ว่า ผลแห่งกรรมดีสามารถอุทิศให้ได้” เปรตดีใจมากที่พระราชามีกุศลจิตอยากช่วยเหลือตน จึงทูลบอกวิธีการว่า “ในกรุงเวสาลีนี้ มีภิกษุรูปหนึ่งนุ่งห่มผ้า ย้อมฝาด นามว่า พระกัปปิตกเถระ เป็นผู้ได้ฌาน มีศีลบริสุทธิ์ เป็นพระอรหันต์ผู้หลุดพ้นแล้วจากกิเลสอาสวะ มีอินทรีย์อัน คุ้มครองดีแล้ว เป็นผู้สำรวมในพระปาฏิโมกข์ บรรลุผลอัน สูงสุดในทางพระพุทธศาสนา เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศของโลก เป็นทักขิไณยบุคคลของเทวดาและมนุษย์ ถ้าพระองค์ปรารถนา จะช่วย ขอจงถวายผ้าคู่หนึ่งหรือ ๒ คู่ แด่พระเถระรูปนั้น แล้ว ทรงอุทิศส่วนกุศลให้ข้าพระองค์ เมื่อพระเถระรับไทยธรรมแล้ว พระองค์จะทรงเห็นข้าพระองค์นุ่งห่มผ้าทิพย์ในทันที พระเจ้าข้า”