ธรรมะเพื่อประช: การใช้ชีวิตให้มีคุณค่า : หน้า 90/584

ธรรมะเพื่อประช ผู้กลัวตาย และไม่กลัวตาย ៨៩ ในสังสารวัฏมีภัยอเนกประการ ภัยที่น่าหวาดกลัวที่สุด คือ ภัยจากอบายภูมิ ภพของอบายนั้น เป็นภพที่เสวยแต่ความทุกข์ อันแสนทรมาน เมื่อพลัดตกไปในอบายภูมิแล้ว กว่าจะกลับมา สู่สุคติภูมิได้ ต้องใช้เวลายาวนาน การดำรงชีวิตด้วยการตั้งใจ ทําคุณงามความดี เป็นเครื่องยืนยันว่าเราจะไปสู่สุคติภูมิอย่าง เดียว แต่ถ้าหากเกิดมาแล้ว เป็นอยู่สักแต่ว่ามีลมหายใจเข้าออก ไม่ได้สั่งสมบุญเพิ่มขึ้น ชีวิตจะว่างเปล่าจากสิ่งที่มีคุณค่า เกิดมา ก็เหมือนไม่ได้เกิด ดังนั้นเราควรแสวงหาสาระของชีวิต ด้วย การสั่งสมบุญกันให้เต็มที่ เพื่อมุ่งตรงต่อหนทางพระนิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย คาถา ธรรมบท ว่า “โย จ วสฺสสต์ ชีเว กุสโต หินวิริโย เอกาห์ ชีวิต เสยฺโย วิริย์ อาราโต ทฬห์ ผู้มีความเกียจคร้าน มีความเพียรย่อหย่อน ดำรงอยู่ ตั้ง ๑๐๐ ปี ส่วนผู้มีความเพียร แม้เป็นอยู่เพียงวันเดียว เป็นชีวิตที่ประเสริฐกว่ามากมายนัก” ผู้มีความเกียจคร้าน ย่อหย่อนในการปรารภความเพียร หมายถึง บุคคลที่ใช้ชีวิตไปวันๆ โดยไม่รู้จักประกอบคุณงามความดี พระพุทธองค์ตรัสเรียกชีวิตของผู้นั้นว่า เป็นโมฆบุรุษ คือว่าง