ธรรมะเพื่อประช : หน้า 163/584

ธรรมะเพื่อประช ปลอดภัยเพราะอาศัย ๖๒ อับปางลง พวกนางยักษิณีรู้ว่า เหยื่ออันโอชะกำาลังมาถึง จึงพา กันประดับตกแต่งร่างกาย ถือของขบเคี้ยวของบริโภค มีหมู่ ข้าทาสแวดล้อม อุ้มทารกเข้าไปหาพวกพ่อค้า เพื่อให้คนเหล่า นั้นทราบว่า พวกเราก็มาจากที่อยู่ของมนุษย์ เพียงแต่อาศัยอยู่ ทีนี่มานานแล้ว แล้วกล่าวเชื้อเชิญว่า “ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ หมู่บ้านสิริสวัตถุของพวกเรา” พวกพ่อค้าขาดไหวพริบปฏิภาณ จึงไม่เฉลียวใจ บริโภคข้าวปลาอาหารที่พวกนางยักษิณีจัดหามาให้ เมื่อกินอาหาร และพักผ่อนจนสบายใจแล้ว ยักษิณีจึงถามว่า “พวกท่านอยู่ที่ไหน มาจากไหน จะไปไหน มาหาอะไรที่นี่” เมื่อพวกพ่อค้าตอบว่า “เรือของพวกเราอับปางลง ไม่รู้ ทางกลับไปยังบ้านเกิดเมืองนอน ขอพวกนางได้ช่วยชี้ทางกลับ แก่พวกเราด้วยเถิด” นางยักษิณีจะแสร้งกุเรื่องขึ้นมากล่าวว่า “แม้สามีของพวกเราก็ขึ้นเรือไป ล่วงไปสามเดือนแล้ว เห็นทีคง ถูกพายุใหญ่พัดเรืออับปาง และจมน้ำตายกันหมด พวกท่านก็ เป็นพ่อค้าเหมือนกัน พวกเราขอเป็นหญิงรับใช้พวกท่าน ขอเชิญ ท่านพักอาศัยอยู่ที่นี่นานๆ” จากนั้นพวกนางต่างเล้าโลมเหล่า พ่อค้าด้วยมารยาหญิง และพาพ่อค้าไปเมืองยักษ์ทันที วันหนึ่ง พ่อค้าเรืออับปาง ๕๐๐ คน พากันเข้าไปใกล้ เมืองของยักษิณี พวกยักษิณีจึงไปหาพวกพ่อค้า ดำเนินตามกล