ธรรมะเพื่อประช: การพูดดีมีประโยชน์ : หน้า 442/584

ธรรมะเพื่อประช พูดดีเป็นศรีแก่ตัว ๔๔๑ สําเนียงภาษาใด ก็นับว่าเป็นวาจาสุภาษิตที่น่าฟัง น่าประพฤติ ปฏิบัติตาม เป็นถ้อยคำของคนชั้นสูงของนักปราชญ์บัณฑิต ที่เมื่อพูดจาปราศรัยเรื่องใด ก็ต้องพิจารณาไตร่ตรองด้วยสติ ปัญญาให้รอบคอบ พูดในสิ่งที่เกิดประโยชน์ทั้งต่อตนเองและ ส่วนรวม เหมือนพระบรมศาสดาของเรา ทรงเปล่งวาจาที่เป็นไป เพื่อสันติสุขของชาวโลกอย่างแท้จริง พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า “วาจาที่ไม่ประกอบด้วย ประโยชน์แม้ตั้งพัน ยังไม่ประเสริฐเท่าวาจาที่ประกอบด้วย ประโยชน์ เพียงบทเดียว” แล้วทรงสอนอีกว่า วาจาใดไม่จริง ไม่มีประโยชน์ ไม่ประกอบด้วยจิตเมตตา ไม่ไพเราะ ไม่ถูกกาล วาจานั้นไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ไม่ใช่วาจาสุภาษิต เรา ไม่ควรกล่าววาจานั้น *ในสมัยก่อน มีลูกชายเศรษฐี ๔ คน อาศัยอยู่ด้วยกัน ในเมืองพาราณสี วันหนึ่งลูกชายท่านเศรษฐี ได้ชวนกันไปเที่ยว เล่นนอกเมือง ขณะที่กำลังนั่งพักเหนื่อย พวกเขาเห็นนายพราน คนหนึ่ง ซึ่งกลับมาจากการไปล่าเนื้อในป่า นายพรานได้เนื้อมา เป็นจำนวนมาก ตั้งใจว่าจะบรรทุกเนื้อทั้งหมด ไปขายในเมือง *มก. มังสชาดก เล่ม ๕๔ หน้า ๔๗๕