แรงบันดาลใจของพระราชาในพระพุทธศาสนา : หน้า 183/584

Bะเพื่อประช แรงบันดาลใจ(๒) ១៨២ พระราชาทรงเห็นเหตุการณ์นั้นแล้ว ทรงดำริว่า สัตวโลก ทั้งหลาย ตั้งต้นแต่สัตว์เดียรัจฉาน ต่างประสบความทุกข์ด้วย อ้านาจกิเลส วัวผู้ตัวนี้อาศัยกิเลสกาม จึงถึงความสิ้นชีวิต สัตว์ แม้เหล่าอื่นก็หวั่นไหว เพราะกิเลสทั้งหลายเช่นเดียวกัน เรา ควรประหารกิเลสที่เป็นเหตุให้สัตว์ทั้งหลายหวั่นไหว” จากนั้น ทรงกำหนดพิจารณาไตรลักษณ์ เจริญวิปัสสนาจนได้บรรลุ ปัจเจกโพธิญาณ ครั้นบรรลุแล้ว ทรงมอบหมายราชกิจทุกอย่าง แล้วเสด็จเหาะไปยังเงื้อมเขานันทมูลกะ วันหนึ่ง พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้ง ๔ องค์ เสด็จออกจาก เงื้อมเขานันทมูลกะ ทรงเคี้ยวไม้ชำระฟันนาคลดาที่สระอโนดาต ทรงชำระพระวรกาย ประทับยืนบนพื้นมโนศิลา ทรงนุ่งสบง แล้วถือบาตรและจีวร เหาะไปลงที่หมู่บ้านใกล้ประตูนครพาราณสี เข้าไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน จนถึงหน้าบ้านของพระโพธิสัตว์ พระโพธิสัตว์เห็นพระมาโปรดมีความยินดี ได้อาราธนา ให้เข้าไปประทับนั่งในบ้าน และถวายภัตตาหารอันประณีต หลัง จากนั้นได้ทูลถามว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อินทรีย์ของท่าน ผ่องใสยิ่งนัก ฉวีวรรณก็ผุดผ่อง พระองค์ทรงเห็นอารมณ์อะไรหนอ จึงออกบรรพชา” พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งสี่รู้ว่าบุคคลนี้คือหน่อเนื้อ พุทธางกูร ได้ตรัสบอกแรงบันดาลใจ ในการออกบรรพชาของ