ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
แก้ปัญหาด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง (๑)
๓๕๘
ไปตามความเป็นจริง
ความเป็นผู้มีปัญญารู้แจ้งเห็นแจ้งไปตามความเป็นจริงนี้
นับว่าเป็นความประเสริฐอย่างยิ่งของมนุษย์ ผู้ที่มีปัญญามาก
แสดงว่าจิตใจของผู้นั้นมีความสว่างไสวมาก จิตเป็นประภัสสร
และต้องมีพื้นฐานของการฝึกสมาธิมาที่ข้ามชาติ เหมือนอย่าง
ได้
พระบรมโพธิสัตว์ของเรา ไม่ว่าจะเกิดมากี่ภพกี่ชาติก็ตาม
ตั้งใจสั่งสมบุญบารมีอย่างเต็มที่ และสิ่งหนึ่งที่จะขาดไม่ได้ คือ
จะฝึกฝนอบรมใจด้วยการเจริญสมาธิภาวนาอยู่เสมอ
แม้บางชาติที่เกิดมาไม่พบพระพุทธศาสนา ก็ยังคง
นําเพ็ญตบะประพฤติพรหมจรรย์ และแสวงหาที่วิเวกเพื่อเจริญ
สมาธิภาวนา ด้วยเหตุนี้ทำให้พระองค์มีพระปัญญามาก แม้
บางชาติจะอยู่ในวัยเยาว์ พระบรมโพธิสัตว์ก็เป็นผู้มีปรีชาญาณ
เฉลียวฉลาดปราดเปรื่องในทุกเรื่อง ซึ่งเรื่องความเป็นผู้มี
ปัญญามากนี้ ทรงปรารภเหตุที่พระภิกษุหมู่ใหญ่ได้สรรเสริญ
พระปัญญาธิคุณของพระบรมศาสดาที่เชตวนาราม เรื่องมีอยู่ว่า
วันหนึ่งพระภิกษุได้สนทนากัน ถึงความเป็นผู้มีพระ
ปรีชาญาณอย่างหาที่เปรียบมิได้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เมื่อพระพุทธองค์ได้สดับคำของภิกษุเหล่านั้น ทรงตรัสว่า
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราหาได้มีปรีชาญาณเฉียบแหลมเฉพาะ