ธรรมะเพื่อประชาชน: ทำอาหารถวายพระ : หน้า 201/584

ธรรมะเพื่อประช จ น ข้ า ม า พ ร ว ย ข้ า ม ช า ติ (๒) ๒๐๐ รสอร่อย ใครได้รับประทานแล้ว จะติดอกติดใจกันทุกคน รับประทานแต่ละมื้อ มหาทุคตะดีใจว่า มีคนมาช่วยทำครัวให้ เพราะตนเอง และภรรยาไม่มีความรู้ในเรื่องการทำครัว ที่ผ่านมานั้น อาหารที่ ส่วนมากมักไปเที่ยวขอเขากินประทังชีวิต ไปวันๆ เท่านั้น การจะทำอาหารที่ประณีตถวายพระนั้น ไม่เคย เลย เขาได้บอกหนุ่มคนนั้นว่า ตนเองไม่มีเงินค่าจ้างให้ พระอินทร์ บอกว่า “หากท่านจะทำอาหารถวายพระ เราไม่ขอรับค่าจ้าง แต่ ขอให้เราเป็นผู้มีส่วนแห่งบุญที่ท่านทำไปก็แล้วกัน” มหาทุคตะ ดีใจมาก ที่ตัดสินใจจะทําความดีที่ทําได้ยาก เคยคิดว่าเป็นปัญหา แต่กลับไม่มีปัญหา จึงรู้สึกปลื้มใจตลอดเวลา จากนั้นก็เชิญหนุ่ม แปลกหน้าผู้ใจดี เข้าไปทำอาหารในครัว ส่วนตนเองก็ไปนิมนต์ พระมาฉันภัตตาหารที่บ้าน เช้าวันนั้น ผู้นำบุญได้กราบนิมนต์ภิกษุให้ไปรับภัตตาหาร ตามบ้านต่างๆ ตามบัญชีรายชื่อที่จดไว้จนครบ แต่ลืมแบ่งพระ ไว้ให้แก่มหาทุคตะ เมื่อมหาทุคตะมาขอรับพระ ก็ไม่มีให้ ทำให้ มหาทุคตะรู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง เสมือนหอกคมกริบแทงที่หัวใจ หมดแรงทรุดกายลงนั่งกอดเข่าร้องไห้ วิงวอนขอแบ่งพระสัก รูปหนึ่งจากเจ้าภาพทั้งหลาย มหาชนเห็นอาการเศร้าโศกของ มหาทุคตะแล้วเกิดความสงสาร พากันตำหนิผู้ชักชวนเขาทำบุญ