ธรรมเพื่อประชาช : หน้า 450/584

ธรรรเพื่อประชาช วาจาอันเป็นที่รัก ៤៤៩ ธรรมดาของสรรพสัตว์และสรรพสิ่งทั้งหลาย ย่อมมี การเปลี่ยนแปลงไปสู่ความเสื่อม แม้แต่ชีวิตของเราก็เสื่อมไป ตามลำดับ จากวัยทารกไปสู่วัยเด็ก วัยรุ่น วัยหนุ่มสาววัยกลางคน วัยแก่ชรา นั่นเป็นความเสื่อมที่เรามองเห็นได้ เราถูกความ เสื่อมครอบงำ แล้วนำไปสู่ความตายในที่สุดเหมือนกันหมด เพราะฉะนั้นเราไม่ควรประมาทในการดาเนินชีวิต ควรมองให้ เห็นโทษของความเสื่อมนั้น จะได้คลายจากความยึดมั่น ถือมั่น ในโลกทั้งปวง แล้วมุ่งแสวงหาหนทางแห่งความหลุดพ้น ชาดก ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย เอกนิบาต “กลุยาณิเมว มุญเจยฺย น หิ มุญเจยฺย ปาปิก โมกฺโข กลุยาณิยา สาธุ มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิก พึงเปล่งวาจางามเท่านั้น ไม่พึงเปล่งวาจาชั่วเลย การเปล่งวาจางามยังประโยชน์ให้สำเร็จ คนเปล่งวาจาชั่ว ย่อมเดือดร้อน” การพูดจาให้ไพเราะน่าฟัง พูดแต่วาจาสุภาษิต ย่อมยัง ประโยชน์ให้สําเร็จได้ จะทําให้ได้รับความสุขความเจริญ มีคน ยกย่องสรรเสริญและเป็นที่รักของคนทั่วไป ดังนั้นควรพูดแต่ ถ้อยคำอันเป็นที่รักที่พอใจ ส่วนคำที่หยาบคายเป็นวาจาทุพภาษิต