การศึกษาเกี่ยวกับกรรมหนัก : หน้า 17/571

ครุกรรม (๑) ๑๖ มาเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉานนั้น อย่างนี้ไม่จัดเป็นอนันตริยกรรม เพราะภพชาติเปลี่ยนไปเป็นบาปกรรมที่ทำสัตว์นั้นถึงแก่ความตาย จัดเป็นปาณาติบาต หรือลูกที่ละโลกไปเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน บิดามารดาเป็นมนุษย์ แล้วสัตว์นั้นก็มาฆ่าพ่อแม่ของตนเองใน อดีตชาติ ก็ไม่ถือเป็นอนันตริยกรรม ถึงแม้เราจะพลั้งพลาดไป ทําโดยไม่เจตนา เช่นพรานเข้าไปในป่า เห็นเงาตะคุ่มๆ ผ่านไป คิดว่าเป็นแพะ จึงพุ่งหอกไปปรากฏว่าเป็นบิดาของตน หอกปัก อกท่านตาย อย่างนี้ก็เป็นปิตุฆาต เพราะมีเจตนาฆ่าเป็นเบื้องต้น นี่คือรายละเอียดปลีกย่อย ซึ่งพวกเราควรจะรับรู้รับทราบเอาไว้ เพื่อเป็นความรู้ไว้ตักเตือนตนเองและผู้อื่น แม้ในกรณีของอรหันตฆาตคือฆ่าพระอรหันต์ จัดเป็น อนันตริยกรรมของบุคคลที่ฆ่าพระอรหันต์เท่านั้น ถ้าฆ่าพระ อรหันต์โดยเจตนา กรรมส่งผลในปัจจุบันทันตาเห็นทีเดียว ไม่ว่า จะกระทําโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็จัดเป็นกรรมหนักทั้งสิ้น เช่นเมื่อบุคคลเข้าไปในป่าเพื่อล่าสัตว์ เห็นจีวรเหลืองๆ อยู่รำไรๆ คิดว่าเป็นเนื้อทราย ก็พุ่งหอกออกไปถูกพระอรหันต์รูปหนึ่ง ท่านได้รับความเจ็บปวด ทนพิษบาดแผลไม่ไหวในที่สุดก็ละ สังขารนิพพานไป อย่างนี้ก็เป็นอรหันตฆาต แม้จะไม่เจตนาแต่ กรรมไม่ลดหย่อนผ่อนปรนให้ใคร ส่วนในกรณีที่ใช้ผู้อื่นไปฆ่า จนกระทั่งถึงแก่ความตายนั้น ผู้ใช้ให้ฆ่าและตัวผู้ไปฆ่าเอง