ข้อความต้นฉบับในหน้า
สังคมในอุดมคติ
๓๖๔
ประชุมกันที่บ้านนั้น เพื่อมาฟังธรรม และปฏิบัติธรรมเต็มไปหมด
แม้ในอากาศก็อยู่แน่นไปหมดจนไม่มีช่องว่าง
ในวันนั้น อวรุทธกยักษ์ตนหนึ่งซึ่งบำรุงท้าวเวสสุวัณ
อยู่ ๑๒ ปี ได้รับพรว่า “ภายใน ๗ วันนี้ ให้สามารถจับเด็กทารก
กินได้ตามชอบใจ” ยักษ์จึงได้มายืนคอยหาโอกาสจับเด็กทารกนี้
กิน แต่เนื่องจากมีเหล่าเทวดาผู้มีศักดิ์ใหญ่มากมายมาประชุมกัน
เทวดาผู้มีศักดิ์น้อยต้องถอยไปตามลำดับ ผู้อยู่หลังสุดไกลถึง
๑๒ โยชน์ แม้ยักษ์ก็ต้องถอยออกไปอยู่ด้านหลังสุด อีกทั้ง
พระบรมศาสดาทรงเจริญพระพุทธมนต์ตลอดทั้งคืน ทําให้มนุษย์
เทวดา พรหม อรูปพรหม ได้บรรลุธรรมกันมากมายนับไม่ถ้วน
ครั้นครบ ๗ วัน ยักษ์จึงหมดโอกาสที่จะจับเด็กทารกนี้กิน
เช้าวันที่ ๘ พราหมณ์สองสามีภรรยา ลูกน้อยมาถวาย
บังคมพระบรมศาสดา พระพุทธองค์ตรัสว่า “ทีฆายุโก โหตุ
ขอให้กุมารน้อยนี้ จงเป็นผู้มีอายุยืนเถิด” แล้วยังทรงพยากรณ์
ต่อไปอีกว่า “เด็กน้อยคนนี้ จะมีอายุยืนถึง ๑๒๐ ปี” พราหมณ์
สองสามีภรรยาต่างปลื้มปีติยินดี เกิดความซาบซึ้งในคุณของ
พระรัตนตรัย ตั้งแต่นั้นมาจึงยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นสรณะ
แล้วตั้งชื่อให้ลูกว่า “อายุวัฒนกุมาร” เมื่อเติบโตขึ้น เขามี
สุขภาพร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง มีอายุยืนถึง ๑๒๐ ปีจริงๆ