เส้นทางจอมปราชญ์: ยาและพระปริตร : หน้า 531/571

เส้นทางจอมปราชญ์ (๑๐) ๕๓๐ พระยามิลินท์ได้ฟังคำวิสัชนาเช่นนั้น ก็ยังไม่คลายความ สงสัย ได้โต้แย้งไปว่า “หากคนที่อายุขัยหมดสิ้นแล้ว จะเอายา ให้กินก็ตาย สวดพระปริตรก็ไม่หาย ฉะนั้นทั้งยาและพระปริตร ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยซิ พระคุณเจ้า ใครป่วยก็ป่วยไป ใครถึง คราวตายก็ต้องตาย ยาหรือพระปริตรหาช่วยชีวิตใครได้ไม่” พระนาคเสนท่านก็เลยถามทำนองชวนคุยว่า “แล้วมหาบพิตร เคยเห็นคนที่เป็นโรคแล้วหายด้วยการทานยาหรือไม่” พระ ราชาทรงตอบว่า “เคยเห็นมาหลายร้อยคน” พระเถระจึงถามต่อว่า “ถ้าอย่างนั้น คำที่มหาบพิตร บอกว่า ยาไม่มีประโยชน์ ก็ผิดไปน่ะซิ ดูก่อนมหาบพิตร เคย ได้ยินได้ฟังมาหรือไม่ว่า คนที่สวดพระปริตรแล้วด้วยอานุภาพนั้น โรคาพยาธิและอันตรายทั้งหลายสงบหายไป เสื่อมคลายไป ด้วยอานุภาพของพระปริตรที่สวดนั้น และเคยได้ยินหรือไม่ว่า คนถูกงูกัดแล้วหมองูมาช่วยขจัดพิษร้ายนั้นได้” พระยามิลินท์ก็ตอบว่า “เรื่องที่พระคุณเจ้าเล่านั้น เป็น คําเก่าๆ ที่เล่ากันมาจนทุกวันนี้ ซึ่งก็ได้ยินอยู่บ้าง” พระนาคเสน จึงพูดว่า “นั่นแสดงว่า ทั้งยาและพระปริตรก็ต้องมีประโยชน์ อย่างแน่นอน ดูกรมหาบพิตร พระปริตรนี้รักษาเป็นบางพวก ไม่รักษาเป็นบางพวก เหมือนยาสามารถรักษาคนไข้บางพวก บางพวกจะใช้ยา อย่างไรก็รักษาไม่หายเหมือนอาหารที่ใช้บริโภค