ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 244/571

ธรรมะเพื่อประชา อย่าก่อเวร อีกเลย ๒๔๓ แทนบุญคุณนางด้วยการแต่งตั้งให้เป็นธิดาคนโปรด และได้ ให้การอุปการะนาง ทําให้นางมีความสุขไปจนตลอดชีวิต ส่วนลูก- สะใภ้ก็เกิดความเมตตาในตัวนาง และเลิกจองเวรกันตั้งแต่นั้นมา จากเรื่องนี้ ทำให้ได้ข้อคิดว่า เวรกรรมอย่าไปก่อกัน มีแต่จะให้โทษทั้งสองฝ่าย เราควรให้อภัยกัน ให้ความรักความ เมตตาปรารถนาดีต่อกัน แล้วเราจะได้รับความสุข อย่าได้ไป ประมาทพลาดพลั้งทําบาปกรรมแม้แต่น้อย เพราะไม่คุ้มกับการ ที่เราจะต้องมาชดใช้กรรม กรรมบางอย่างพลาดนิดเดียว แต่ให้ ผลเดือดร้อนไปนับภพนับชาติไม่ถ้วน ไม่มีใครหนีบาปกรรมพ้น ใครทํากรรมใดไว้ ย่อมได้รับผลของกรรมนั้น ดังนั้น บางครั้งที่เราเจออุปสรรค อย่าท้อแท้หรือน้อย เนื้อต่ำใจ บางทีอาจถูกกลั่นแกล้งหรือขัดขวางในการทำความดี ก็อย่าได้หวั่นไหว ให้รีบทำความดียิ่งๆ ขึ้นไป ไม่ว่าอุปสรรคใน ชีวิตจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน อย่าไปคิดสั้นเพื่อหนีความทุกข์ มันไม่พ้นหรอก เพราะหนทางพ้นทุกข์มีอยู่ทางเดียวเท่านั้น คือ ต้องเอาใจหยุดไปที่กลางกาย หยุดเข้าไปในกลางธรรมกาย เพราะฉะนั้นถ้าอยากพ้นทุกข์ พ้นจากเวรกรรมทั้งหลาย ให้ เอาใจหยุดนิ่งอย่างเดียว เพราะวิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด อยู่ที่ การทำใจหยุดใจนิ่ง ถ้าใจหยุดจะหมดปัญหา ปัญหาทั้งหลาย จะสิ้นสุด เมื่อใจหยุดนิ่งเท่านั้น