ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
กระต่ายตื่นตูม
๒๔๗
เป็นผู้งดเว้นความชั่ว ย่อมไม่เชื่อคนอื่นเลย”
พุทธภาษิตบทนี้ พระองค์ทรงสอนเราว่า เมื่อมีเหตุการณ์
อะไรเกิดขึ้น ควรพิจารณาให้ดีก่อน ไม่ควรด่วนสรุปทันที
แล้วพูดต่อๆ กันไปตามที่ตนเข้าใจ เพราะการทําเช่นนี้จะก่อให้
เกิดความผิดพลาด อาจทำให้มีการเข้าใจผิดกันได้ อันจะนำไปสู่
ความขัดแย้งกันในเรื่องความคิดเห็น เมื่อใดที่เราเชื่อผู้อื่นโดย
ที่ยังไม่ทันพิสูจน์ความจริงว่าเป็นอย่างไร เมื่อนั้น พึงรู้ว่าเราเริ่ม
ประมาทแล้ว
นักปราชญ์บัณฑิตผู้สมบูรณ์ด้วยศีล ย่อมไม่เบียดเบียน
ผู้อื่น ไม่ทําความเดือดร้อนให้แก่ใครด้วยคำพูดและการกระทำ
หากจะใช้สติปัญญา พิจารณาไตร่ตรองหาเหตุผลที่แท้จริง
โดยไม่ด่วนสรุปหรือตัดสินผู้ใด แต่จะอาศัยข้อมูลที่แท้จริง
และด้วยดวงปัญญาที่บริสุทธิ์ ตัดสินทุกสิ่งด้วยความเที่ยงธรรม
เพราะท่านมีใจที่บริสุทธิ์ ไม่มีอคติความลำเอียง เป็นผู้สงบระงับ
มีศีลบริสุทธิ์ เมื่อศีลบริสุทธิ์สมาธิก็ตั้งมั่น เมื่อสมาธิตั้งมั่น
ปัญญาก็สว่างไสว เป็นดวงปัญญาที่สามารถพิจารณาเรื่องราว
ต่างๆ ได้ถูกต้อง ตรงไปตามความเป็นจริง ท่านจึงเป็นผู้ที่
ห่างไกลจากความชั่ว และไม่หลงประพฤติผิดทั้งทางกาย วาจา
ใจ ทำให้ดำเนินชีวิตไม่ผิดพลาด ถ้าใครปฏิบัติตามก็จะได้รับ
ความผาสุก ความปลอดภัยในชีวิต