การทำสังฆเภทในพระพุทธศาสนา : หน้า 25/571

suall ครุกรรม (๒) ๒๔ จะกระทําได้ พระภิกษุที่มีความปกติ มีสังวาสเสมอกัน และอยู่ ในสีมาเดียวกันเท่านั้นจึงจะทําสังฆเภทนี้ได้จากพระดำรัสนี้ ทําให้ เรารู้อย่างแจ่มชัดว่าการจัดสังฆเภทเป็นหนึ่งในอนันตริยกรรมนั้น หมายเอาเฉพาะแต่พระภิกษุกระทำต่อกันเท่านั้น ส่วนผู้อื่น นอกจากนั้น ที่คอยยุแหย่ใส่ร้ายป้ายสีต่างๆ เป็นการแสดงออก ที่มีมาแต่ครั้งพุทธกาล และยังไม่จัดเป็นอนันตริยกรรม แต่ถ้า ภิกษุรูปใดพลาดพลั้งไปทำก็เป็นบาปอย่างมหันต์ เป็นกรรมที่ หนักมาก จะต้องได้รับผลของกรรมที่ทำนี้ก่อนอื่นเลยทีเดียว กิริยาอาการของการทําสังฆเภทนั้น ต้องมีองค์ประกอบ ๕ ประการครบถ้วน ความเป็นสังฆเภทจึงจะเกิดขึ้น ข้อที่ ๑ คือ กล่าวยุยงให้พระภิกษุสงฆ์หลงเชื่อถ้อยคำของตน โดยให้แยก ทำสังฆกรรมต่างหาก ข้อที่ ๒ คือ กล่าวยุยงให้หมู่สงฆ์แยก สวดพระปาติโมกข์ต่างหาก ข้อที่ ๓ กล่าวเกทกรวัตถุ ๑๘ อย่าง เภทกรวัตถุ คือเรื่องราวที่ทำให้แตกแยกกัน มีอยู่ ๑๘ ประการ คือ กล่าวสิ่งที่ไม่เป็นธรรมว่าเป็นธรรม กล่าวสิ่งที่เป็นธรรมว่า ไม่เป็นธรรม กล่าวสิ่งที่ไม่เป็นวินัยว่าเป็นวินัย กล่าวสิ่งที่เป็น วินัยว่าไม่เป็นวินัย กล่าวสิ่งที่พระองค์ตรัสไว้ว่าไม่ได้ตรัส กล่าวสิ่ง ที่พระองค์ไม่ได้ตรัสไว้ว่าตรัสไว้ สิ่งที่พระองค์เคยกระทำมา ก็บอกว่าไม่ได้ทำ สิ่งที่พระองค์ไม่ได้ทำก็บอกว่าได้ทำ สิกขาบท ที่ทรงบัญญัติไว้ก็บอกว่าไม่ได้บัญญัติไว้ แต่สิ่งที่ไม่ได้ทรงบัญญัติ