พระราชาในบ่อน้ำ : หน้า 257/571

ธรร ไม่มีใครติเตียน ๒๕๖ ต่อมาเกิดกบฏขึ้นที่ชายแดน พระเจ้าพาราณสีทรงยกทัพ ไปปราบ แต่ทรงพ่ายแพ้ในการรบ จึงเสด็จทรงช้างหนีเข้าไป ในป่า รอนแรมอยู่ในป่าจนถึงเช้า พบอาศรมของดาบสโพธิสัตว์ จึงเข้าไปขอความช่วยเหลือ ขณะนั้นท่านดาบสไม่อยู่ ได้ออก ไปหาอาหาร พระราชาจึงเข้าไปในอาศรมเพื่อหานํ้าดื่มด้วย ความกระหายอย่างยิ่ง เพราะทรงเหน็ดเหนื่อยจากการหลบหนี ข้าศึกมา พระราชาทรงพยายามหาน้ำดื่ม แต่ไม่พบน้ำในอาศรม จึงทรงตรวจดูรอบๆ อาศรม ได้พบบ่อน้ำซึ่งลึกมาก ทั้งยังไม่มี อุปกรณ์ที่จะตักน้ำขึ้นมาได้ แต่ด้วยความกระหายน้ำอย่างยิ่ง จนไม่สามารถที่จะอดทนต่อไปได้ พระองค์จึงไปเอาเชือกที่รัด ท้องช้างมา ให้ช้างยืนอยู่ใกล้ปากบ่อน้ำ เอาเชือกผูกที่เท้าช้าง แล้วไต่ลงไปในบ่อ ปรากฏว่าเชือกยังยาวไม่พอ ต้องกลับขึ้น มาใหม่ แล้วเอาผ้าสาฎกสําหรับห่ม ต่อเข้ากับปลายเชือกแล้ว ลงไปอีก เชือกก็ยังยาวไม่พอ ได้เพียงแค่เอาปลายพระบาท ทั้งสองแตะน้ำเท่านั้น ทรงดำริว่า เราตายอยู่ในบ่อ ยังดีกว่าทน ทรมานหิวกระหายอยู่อย่างนี้ จึงตัดสินพระทัยปล่อยพระองค์ ให้ตกลงไปในบ่อน้ำ แล้วทรงดื่มน้ำจนพอพระทัย เมื่อไม่ สามารถขึ้นจากบ่อน้ำ จึงได้แต่ประทับยืนอยู่ในบ่อน้ำจนถึง เวลาเย็น