ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมคุ้มครองโลก
๖๒
มาอยู่ในป่านี้ก็เพราะมารดาของน้องคนนี้ ทูลขอราชสมบัติให้
แก่เขา ถ้าเราไม่ได้ตัวเขากลับไป ถึงเราจะพูดความจริงว่า
น้องชายคนเล็กถูกยักษ์ในป่าจับกินเสียแล้ว ก็คงไม่มีใครเชื่อ
เขาย่อมครหาว่า เราสองคนพี่น้องร่วมมือกันฆ่าน้องคนเล็ก
เพราะเห็นแก่ราชสมบัติ เราพิจารณาดีแล้วจึงขอให้คืนน้อง
คนเล็ก”
ผีเสื้อน้ำได้ฟังดังนั้น จึงเกิดความเลื่อมใสอย่างแท้จริง
กล่าวสรรเสริญว่า “ดีแล้วท่านบัณฑิต ท่านเป็นผู้รู้จักเทวธรรม
และประพฤติตามด้วย เราจะคืนน้องของท่านให้ทั้งสองคน"
เมื่อได้น้องชายคืนแล้ว มหิสสาสกุมารก็สั่งสอนผีเสื้อน้ำด้วย
ความกรุณาว่า “ตัวท่านเกิดมากินเลือดกินเนื้อของผู้อื่น ก็เพราะ
บาปที่สร้างไว้แต่ชาติปางก่อน เดี๋ยวนี้ท่านก็ยังทำบาปอีก
จงเลิกเสียเถิด มิฉะนั้น ท่านจะไม่พ้นจากนรกเป็นแน่”
เมื่อพระราชบิดาเสด็จสวรรคตแล้ว ทั้งสามจึงพากัน
กลับเข้าเมือง และพาผีเสื้อน้ำไปด้วย จัดที่อยู่และให้อาหาร
เช่นมนุษย์ ให้ประพฤติธรรมไปจนตลอดชีวิต ส่วนพระโพธิสัตว์
ก็เสด็จขึ้นครองราชย์ แล้วตั้งใจสร้างบารมี ปกครองบ้านเมือง
โดยธรรม ตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรมไปจนสิ้นอายุขัย ละโลกแล้ว
ก็ไปเป็นใหญ่ในสุคติโลกสวรรค์