ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
เส้นทางจอมปราชญ์ (๗)
៤៩៩
วัฏจักรของโลก และมวลมนุษยชาติทั้งหลายล้วนตกอยู่
ในกฎของไตรลักษณ์ มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และเสื่อมสลายไปตาม
กาลเวลาเหมือนพระอาทิตย์เมื่อขึ้นสู่ขอบฟ้าในยามเช้าก็บ่ายหน้า
ไปอัสดงฉะนั้น ตราบใดที่เรายังไม่หมดสิ้นอาสวกิเลส ยังเวียนว่าย
อยู่ในทะเลชีวิต ยังไม่เข้าถึงฝั่งคือพระนิพพาน ก็ต้องเผชิญกับ
ความไม่แน่นอนของชีวิตอยู่นั่นเอง ดังนั้นเมื่อเรามีโอกาสเกิด
มาเป็นมนุษย์ พบพระพุทธศาสนา และเป็นสัมมาทิฏฐิบุคคล
จึงควรที่จะดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท ใช้โอกาสทองของเรา
ให้คุ้มค่ากับกาลเวลาที่สูญเสียไป มองวันเวลาเหมือนรัตนะของ
ชีวิต ที่ไม่อาจจะปล่อยให้สูญเปล่า ตั้งใจมั่นที่จะตั้งใจทำความดี
และประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเอาจริงเอาจัง
มีวาระพระบาลีที่พระสิริมัณฑเถระกล่าวไว้ในขุททกนิกาย
เถรคาถา ว่า
“มจุจุนพฺภาหโต โลโก ปริกฺขิตฺโต ชราย จ
หญฺญติ นิจฺจมตฺตาโณ
ปตฺตทนฺโฑว ตกุกโร
โลกถูกมัจจุแผดเผา และถูกชรารุมล้อม ไม่มีสิ่งใด
ต้านทานได้ ย่อมเดือดร้อนอยู่เป็นนิตย์ เหมือนคนกระทำ
ความผิดได้รับอาชญาเดือดร้อนอยู่ฉะนั้น”