กระแสแห่งเมตตา : หน้า 45/571

กระแสแห่งเมตตา จิต ๔๔ ขณะนั้นเอง พระเจ้าพรหมทัตตื่นจากบรรทมด้วยความ หวาดผวา แล้วเสด็จลุกขึ้นอย่างผลุนผลันตรัสว่า ทรงฝันเห็น ทีฆาวุกุมารโอรสของพระเจ้าที่มีติ กำลังประหารพระองค์ด้วย พระขรรค์ จึงตกพระทัยตื่นขึ้น ทันใดนั้น ทีฆาวุได้จับพระเศียร ของพระเจ้าพรหมทัต แล้วเอาพระขรรค์จ่อที่พระศอพร้อมกับ ประกาศว่า “เรานี่แหละ คือทีฆาวุกุมาร พระองค์ได้ทําความพินาศ ให้แก่มารดาบิดาของเรา บัดนี้ถึงเวลาที่จะได้ชำาระโทษแล้ว” พระเจ้าพรหมทัตยิ่งตกพระทัยมากขึ้น ทรงหมอบลงแทบเท้า พระกุมาร แล้วร้องขอชีวิต ทีฆาวุจึงทูลว่า “ข้าพเจ้าถวายชีวิต แก่พระองค์ได้ แต่ขอให้พระองค์ได้ประทานชีวิตแก่ข้าพเจ้า เช่นกัน” พระเจ้าพรหมทัตจึงตรัสว่า “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจงให้ชีวิต แก่เรา แล้วเราก็จะให้ชีวิตแก่เจ้า” เป็นอันว่าทั้งสองฝ่ายให้ชีวิต แก่กันและกัน โดยจะไม่จองเวรกันอีก แล้วเดินทางกลับเข้า สู่พระนคร เสนา ามาต ทั้งหมด ครั้นเสด็จกลับเข้าไปถึงพระนคร ทรงมีรับสั่งให้ประชุม แล้วได้ตรัสถามขึ้นในที่ประชุมว่า “ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเห็นทีฆาวุกุมาร ซึ่งเป็นโอรสของ พระเจ้าที่มีติ จะทำอย่างไร” พวกอำมาตย์เหล่านั้นทูลว่า จะตัด มือบ้าง จะตัดเท้าบ้าง ตัดศีรษะบ้าง พระเจ้าพรหมทัตจึงตรัส ขึ้นว่า “ท่านทั้งหลาย บุรุษนี้แหละคือทีฆาวุกุมาร แต่ว่ากุมารนี้