ข้อความต้นฉบับในหน้า
แสวง จุดร่วม สมาน จุดต่าง
ทั้งสองฝ่ายจึงตัดสินใจทิ้งอาวุธ แล้วนั่งลงถวายบังคม
พระบรมศาสดา พระองค์จึงตรัสถามพระราชาทั้งสองเมืองว่า
“ดูก่อนมหาบพิตร พระองค์เสด็จมาทำสงครามกันเพราะอะไร”
พระราชาทูลว่า “พวกข้าพระองค์อาศัยน้ำเป็นเหตุ จึงทำสงคราม
กัน” พระบรมศาสดาตรัสถามต่อว่า “มหาบพิตร น้ำมีค่ามากหรือ”
กษัตริย์ทั้ง ๒ ฝ่ายทูลว่า “มีค่าน้อยพระเจ้าข้า” พระองค์ตรัส
ถามต่ออีกว่า “กษัตริย์ทั้งหลายมีค่าหรือ” พระราชาทูลตอบว่า
“ธรรมดา กษัตริย์ทั้งหลายย่อมมีค่าประมาณมิได้”
พระบรมศาสดาจึงทรงให้ข้อคิดว่า “ดูก่อนมหาบพิตร
พระองค์จะทำให้ขัตติยวงศ์ที่มีค่ามาก ต้องมาพังพินาศไปเพียง
เพราะสิ่งที่มีค่าแค่เล็กน้อยทําไม การไม่พิจารณาให้ดี จะทำให้
การทะเลาะกันนี้ ติดตัวข้ามภพข้ามชาติไปถึงหนึ่งกัป เหมือนกา
กับนกเค้าทีเดียว” จากนั้นพระองค์ทรงแสดงโทษของการ
ทะเลาะวิวาทให้พระราชา และหมู่พระญาติฟังอีก
ครั้นพระราชาทั้ง ๒ เมือง สดับพระธรรมเทศนาแล้ว
ต่างได้สำนึกว่า นี่ถ้าพระบรมศาสดาไม่เสด็จมา พวกเราทั้งหมด
คงต้องใช้อาวุธประหัตประหารกัน ทำให้เลือดต้องไหลนอง
เหมือนน้ำในแม่น้ำโรหิณีนี้แน่นอน พวกเราทั้งหมดได้ชีวิตใหม่
อีกทั้งได้ความสมัครสมานสามัคคีกันอีก เพราะอาศัยพระพุทธ
องค์ผู้เป็นพระญาติของเราแท้ๆ แล้วทั้ง ๒ ฝ่ายก็แบ่งปันน้ำกัน