เส้นทางจอมปราชญ์ : หน้า 521/571

ธรรll เส้นทางจอมปราชญ์ (๙) ๕๒๐ ก่อนตายใจยินดีในบาป ไม่น้อมไปในกุศลกรรมที่ได้สั่งสมไว้ พระบรมศาสดาจึงตรัสไว้ว่า จิตฺเต สงฺกิลิฏเจ ทุคคติ ปาฏิกงฺขา เมื่อจิตเศร้าหมองไม่ผ่องใส ทุคติย่อมเป็นที่ไปอย่างเดียว ดูก่อน มหาบพิตร เปรียบเสมือนก้อนหิน คือผู้ประกอบอกุศลกรรม เรือเปรียบเสมือนกุศลกรรม ถ้าใจยังยินดีในกุศลก็เหมือนก้อน หินที่อยู่ในเรือ ย่อมไม่จมลงไปในน้ำ แต่หากวางก้อนหินลงในน้ำ หินแม้เป็นเพียงก้อนเล็กๆ ย่อมจมลงสู่ก้นทะเล คืออบายภูมิ ทั้งสี่ ดูก่อนมหาบพิตร บางคนในโลกนี้เป็นผู้ประมาทในชีวิต ทําแต่บาปอกุศลอย่างต่อเนื่อง บาปก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ ได้ทําบุญกุศลเลย ดุจนาวานําเล็กที่เต็มไปด้วยหินหลายร้อยเล่ม เกวียน มีแต่จะจมลงในมหาสมุทร เพราะฉะนั้นนักปราชญ์ บัณฑิตผู้ไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต จึงหมั่นสั่งสมบุญกุศลไว้ มากๆ ทำตนให้ปราศจากอกุศลทั้งมวล เพื่อจะได้ไปถึงฝั่งแห่ง พระนิพพาน” พระยามิลินท์ได้สดับรับเถรวาจาแล้ว ให้สาธุการว่า “พระคุณเจ้าแก้ปัญหาเช่นนี้ สมควรแล้ว แต่โยมยังมีความ สงสัยอยู่หนักหนาว่า ระหว่างผู้สั่งสมบุญกุศลอยู่เป็นนิตย์กับ ทําความชั่วเป็นประจํา บุญจะมีกำลังมากกว่าบาป หรือว่าบาป