ข้อความต้นฉบับในหน้า
แสวง จุดร่วม สมาน จุดต่าง
២០៨
เมื่อเห็นว่าข้าวกล้าเริ่มเหี่ยวเฉาตายไป ชาวนาฝ่ายโกลิย
วงศ์จึงปรึกษาหารือกันว่า “น้ำในแม่น้ำในโรหิณีนี้ ถ้าหากต้อง
แบ่งปันให้กับอีกฝั่งหนึ่งด้วย จะทําให้ปริมาณน้ำไม่เพียงพอต่อ
ความต้องการ ข้าวกล้าของพวกเราจะเจริญงอกงาม ออกดอก
ออกรวง ให้ผลผลิตที่ดี ต้องได้น้ำในแม่น้ำทั้งหมด”
ฝ่ายชาวนาทางกรุงกบิลพัสดุ์ได้แย้งขึ้นว่า “ข้าวกล้าของ
พวกเราจะได้ผลผลิตที่ดี หากได้นํ้าทั้งหมดเหมือนกัน เฉพาะปีนี้
ขอพวกท่านจงให้น้ำทั้งหมดแก่พวกเราเถิด” ต่างฝ่ายต่างก็อยาก
ได้นํ้า มิฉะนั้นข้าวกล้าก็ต้องเสียหาย ไม่มีฝ่ายใดยอมเสียสละ
เมื่อตกลงกันไม่ได้จึงกลายเป็นการทะเลาะโต้แย้งกันอย่างรุนแรง
การโต้แย้งได้ลุกลามเป็นวงกว้างออกไป จนกลายเป็น
การพูดจาพาดพิงไปถึงชาติตระกูล ทำให้เกิดความไม่พอใจกัน
มากยิ่งขึ้น พวกชาวนาฝ่ายโกลิยนครก็กล่าวเยาะเย้ยศากยวงศ์ว่า
“ต้นตระกูลของพวกท่านไม่มีความละอาย แต่งงานระหว่างญาติ
ด้วยกันเองเสมือนสุนัขจิ้งจอก หรือสัตว์เดียรัจฉาน ช่างน่า
อับอายจริงหนอ”
ชาวนาฝ่ายศากยวงศ์ก็โต้ตอบอย่างรุนแรง โดยพาดพิง
ไปถึงต้นตระกูลโกลิยวงศ์ว่า “ต้นตระกูลของพวกท่านเป็น
โรคเรื้อนเต็มตัว ต้องถูกขับไล่ไปอยู่ในป่าเหมือนคนอนาถาไม่มี