ธรรมะเพื่อประชา: เส้นทางจอมปราชญ์ : หน้า 464/571

ธรรมะเพื่อประชา เส้นทางจอมปราชญ์ (๓) ๔๖๓ นุ่งห่มอย่างนี้ นาคเสนกุมารถามต่อว่า บรรพชิตที่ท่านว่านั้น แปลว่าอย่างไร พระเถระวิสัชนาต่อว่า บรรพชิต แปลว่า ผู้เว้น จากบาปอกุศลทุกๆ อย่าง และพระเถระยังกล่าวต่อไปอีกว่า ศิลปศาสตร์ที่เรารู้อยู่นี้ เป็นความรู้ที่เหนือกว่าความรู้ใดๆ ทุก อย่างในโลก ความรู้ในโลกเป็นความรู้ที่มีทุกข์เจือปน ไม่เที่ยง แท้ถาวร แต่ความรู้ของเรานั้นทั้งละเอียดลึกล้ำ เลิศกว่าศิลป ศาสตร์ทั้งปวง นาคเสนกุมารแค่อายุ ๗ ขวบ แม้อายุจะน้อยแต่ ภูมิปัญญานั้นสูงส่งมาก อยากจะศึกษาศิลปะจากพระเถระ แต่ขอถามปัญหาพระเถระดูก่อนว่า จะแก้ปัญหาของตนเองได้ หรือไม่ ถ้าแก้ได้ก็จะเรียน นาคเสนกุมารถามว่า “ทำไมผมก็ดี หนวดก็ดีของท่าน ไม่เหมือนผู้คนทั้งหลาย ท่านเห็นคุณ และโทษ ประการใด จึงโกนผม และหนวดเสีย” เด็ก ๗ ขวบ ดูเหมือน ถามปัญหาธรรมดาๆ แต่เป็นปัญหาที่หลายคนอาจจะสงสัย เหมือนกัน พระเถระท่านตอบว่า “ที่อาตมาทำอย่างนี้ เพราะ ต้องการจะตัดความกังวล ๑๖ ประการ ที่จะคอยเหนี่ยวรั้งไม่ให้ จิตใจสุขสงบ ๑๖ ประการที่ว่าก็คือ ความกังวลเกี่ยวกับอาภรณ์ ผ้านุ่งผ้าห่ม เครื่องประดับทั้งหลาย การแต่งเนื้อแต่งตัว เวลามี เสื้อผ้า ก็ต้องมีอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกมาก เกี่ยวกับการขัดสีชำระ ล้างที่จะต้องคอยทำความสะอาด ถ้าไม่ทำก็สกปรก ความกังวล