ความทุกข์ของพระเจ้าทีมิติและพระราชบุตร : หน้า 43/571

suall กระแสแห่งเมตตา จิต ได้มาจับพระเจ้าที่มีติ พวกทหารของพระเจ้าพรหมทัต และพระมเหสีมัดกับเครื่องพันธนาการ แล้วนำออกประจาน ตามทาง ๔ แพร่ง ลงโทษอย่างแสนสาหัส บางทีก็เอาเชือกมัด มือทั้ง ๒ ข้าง กล้อนพระเกศา แล้วให้ม้าวิ่งลากไป ทั้งสองพระองค์ ได้รับความทุกข์ทรมานมาก ในขณะนั้น ทีฆาวุกุมารซึ่งไป ร่ำเรียนอยู่ที่ต่างเมือง เกิดความคิดถึงพระราชบิดาพระราช มารดา จึงกลับมาเยี่ยมที่บ้าน เมื่อไม่พบจึงตามเข้าไปในแคว้น กาลี ได้เห็นพระราชบิดาและพระราชมารดากำลังถูกพวกทหาร ประจาน ได้รับความทุกขเวทนาสาหัส จึงแหวกฝูงชนเข้าไปดู ใกล้ๆ พระเจ้าทีมิติเมื่อแลเห็นพระโอรส จึงตรัสขึ้นเพื่อให้ทรง ได้ยินว่า “อย่าเห็นแก่ยาว อย่าเห็นแก่สั้น เวรทั้งหลายย่อมไม่ระงับ เพราะเวรเลย แต่ย่อมระงับได้ เพราะไม่จองเวร” พระองค์ได้ ตรัสอย่างนั้นอยู่ ๒-๓ ครั้ง ทีฆาวุกุมารเป็นคนมีปัญญา จึงทรง อดทนยับยั้งไว้ เมื่อทหารน่าทั้งสองพระองค์ตระเวนไปทั่ว เมืองแล้ว ก็นำไปประหารชีวิตโดยปั่นพระวรกายเป็น ๔ ท่อน วางเรียงไว้ในหลุม ๔ ทิศ พระราชกุมารได้แอบเข้าไปนำพระศพมาถวายพระเพลิง จากนั้นทรงปลอมตัวเป็นเด็กชาวบ้านคนหนึ่ง เข้ามาอยู่ในเมือง ของพระเจ้าพรหมทัต ได้มาฝากตัวทํางานอยู่กับคนฝึกช้าง ทุกเช้าก็จะดีดพิณขับร้องด้วยเสียงอันไพเราะ พระเจ้าพรหมทัต