ข้อความต้นฉบับในหน้า
คนจะดีอยู่ที่การกระทำ
๒๗๔
เพียงแต่ต้องการขจัดทิฏฐิมานะของนางที่ดูถูกดูหมิ่นคนจัณฑาล
เท่านั้น ความรู้สึกโกรธแค้นนางก็ไม่มี กลับนึกสงสารนางที่ต้อง
มาอยู่อย่างลำบาก และเป็นที่รังเกียจของชาวเมือง ในฐานะที่
เป็นภรรยาของคนจัณฑาลเช่นนี้
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน พระโพธิสัตว์ไม่เคยกระทําสิ่งใด
ที่ล่วงเกินนาง เมื่ออยู่ด้วยกันได้ครึ่งเดือน จึงคิดที่จะสงเคราะห์
นาง ท่านตัดสินใจเข้าป่าไปบวชเป็นดาบส และตั้งใจบำเพ็ญ
เพียรภาวนาไม่นานก็ได้บรรลุฌานสมาบัติ และคิดว่าถึงเวลาแล้ว
ที่เราจะเป็นที่พึ่งให้นาง จึงเหาะมาหาพร้อมกับบอกกุศโลบาย
ที่จะให้คนทั่วทั้งชมพูทวีปมาทำการสักการบูชา เพื่อนางจะได้
เป็นที่รักที่เคารพเลื่อมใสของมหาชนเหล่านั้น
พระโพธิสัตว์สั่งให้นางประกาศทั่วเมืองว่า “ท้าวมหา
พรหมเป็นสามีของนาง มิใช่นายมาตังคะ แล้วในคืนวันเพ็ญที่
ใกล้จะถึงนี้ พระองค์จะแหวกมณฑลของพระจันทร์มาปรากฏตัว
ทั่วทั้งชมพูทวีปจะได้เห็นกัน” นางได้ทำตามคำพระโพธิสัตว์
แต่ถูกชาวเมืองหัวเราะเยาะ นางก็ไม่ย่อท้อ เที่ยวป่าวประกาศ
ไปทั่วเมืองทุกวัน จนถึงวันที่ ๓ ชาวเมืองเริ่มลังเล คิดว่าอาจ
เป็นจริงตามที่นางประกาศ ครั้นพูดตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำอีกชาวเมือง
จึงเชื่อ แล้วพากันสร้างมณฑปที่ประตูเรือน และตกแต่งเครื่อง
ประดับอย่างดีให้นาง เพื่อให้คู่ควรแก่ท้าวมหาพรหม