เส้นทางจอมปราชญ์: การบรรพชาที่มีคุณค่า : หน้า 473/571

เส้นทางจอมปราชญ์ (๔) ៤៧២ ส่วนพระยามิลินท์นั้น เป็นผู้รักการสนทนาธรรมเป็น ชีวิตจิตใจอยู่แล้ว กอปรกับตัวพระองค์เองก็เป็นผู้ที่มีปัญญา จึงเที่ยวถามปัญหากับสมณพราหมณ์ผู้มีชื่อเสียงในยุคนั้น จนเป็นที่เลื่องลือไปทั่วทุกสารทิศ พระองค์เที่ยวถามปัญหากับ ใครต่อใครจํานวนมาก มีอยู่วันหนึ่งทราบข่าวจากข้าราชบริพาร ว่า มีพระมหาเถระชื่อว่า อายุปาละ อาศัยอยู่ในละแวกใกล้เคียง จึงดำริที่จะไปซักถามปัญหา เนื่องจากฟังมาว่า พระเถระเป็น ผู้ทรงภูมิรู้ภูมิธรรม จึงตั้งใจเสด็จไปเป็นพิเศษ ออกจาก พระราชวังเข้าไปสู่สำนักของพระอายุปาละ นมัสการท่านและ เอ่ยถามทันทีว่า “การบรรพชาของพระคุณเจ้ามีอะไรเป็น ประโยชน์สูงสุด” พระเถระตอบพระราชาไปว่า “กิจของการบรรพชานี้จัด ว่าเป็นธรรมจริยา และสมจริยา” พระราชาจึงตรัสถามต่อว่า “ถ้าเป็นฆราวาสผู้มีธรรมจาริสมจารี ประพฤติธรรมสมควรแก่ ธรรม ประพฤติสม่ำเสมอเล่า จะมีคุณวิเศษหรือไม่” พระเถระ ตอบว่า “แม้เป็นฆราวาสเมื่อเป็นธรรมจาริสมจารีบุคคล ยินดี เลื่อมใสในพระรัตนตรัย สมาทานศีล และหมั่นเจริญภาวนา ก็จัดว่าเป็นผู้ประพฤติให้เป็นประโยชน์ เมื่อสมัยพระพุทธองค์ ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่ ก็ทรงแสดงธรรมโปรดมนุษย์และเทวา ทั้งหลาย ให้บรรลุธรรมกันมากมายนับไม่ถ้วน”