ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชาช
ปัจจัยในการบรรลุธรรม
១២៩
ตั้งแต่นั้นมา มหาอุบาสิกาก็ตั้งใจทำสมาธิภาวนาอย่าง
จริงจัง แม้จะมีภารกิจการงานมาก แต่ก็พยายามรักษาใจไม่ให้
ขุ่นมัว
ยามว่างเว้นจากการงานเมื่อไร ก็เอาเวลามาทําหยุด
ทํานิ่งทุกวันมิได้ขาด เมื่อพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงของสังขาร
จึงปล่อยวางละความยึดมั่นถือมั่น ในที่สุดใจก็แล่นเข้าไปสู่
ภายใน จนกระทั่งได้เข้าถึงพระธรรมกาย เกิดอภิญญาสามารถ
รู้วาระจิตของคนอื่นได้
นางจึงตรวจดูว่า พระคุณเจ้าทั้งหลายได้บรรลุธรรม
อะไรบ้างแล้ว ก็ได้รู้ว่า พระคุณเจ้าเหล่านี้ยังเป็นผู้มีราคะ โทสะ
โมหะ ทุกรูปยังไม่มีคุณวิเศษอะไรเลย แม้แต่ฌานและวิปัสสนา
ก็ไม่มี
นางพิจารณาต่อไปว่า ทำอย่างไรพระคุณเจ้าจะได้บรรลุ
ธรรม จึงตรวจดูเรื่องสัปปายะทั้ง ๔ ตั้งแต่อาวาสเป็นที่สบาย
หรือไม่ ก็เห็นว่าสถานที่นั้นเหมาะต่อการบำเพ็ญเพียรยิ่งนัก
ไม่มีเสียงดังรบกวนได้ตรวจดูต่อไปอีกว่าบุคคลเป็นที่สบายหรือไม่
ก็เห็นว่า แต่ละรูปอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ไม่มีการกระทบ
กระทั่งกันเลย ตรวจดูว่าธรรมะเป็นที่สบายหรือไม่ ก็เห็นท่าน
ตั้งใจปฏิบัติธรรมกันดี ไม่เกียจคร้านกันเลย
ตรวจดูต่อไปอีกว่าอาหารเป็นที่สบายหรือไม่ ก็เห็นว่า