ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 264/571

แสนกัป” ธรรมะเพื่อประชาช กิเลส พันห้า ตัณหาร้อยแปด ๒๖๓ ข้อนี้เป็นเพราะว่า วัฏสงสารนี้ กำหนดเบื้องต้นและที่สุด มิได้ ในเมื่อเหล่าสัตว์ทั้งหลาย ถูกอวิชชาเป็นเครื่องกางกั้น ถูกตัณหาผูกพันไว้ ยังต้องท่องเที่ยวไปมา ที่สุด และเบื้องต้น ย่อมไม่ปรากฏ สัตว์ทั้งหลายที่ยังท่องเที่ยวอยู่ในวัฏสงสารนั้น ได้เสวยทุกข์ ความทรมาน ความพินาศ ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็น ป่าช้าตลอดกาลนาน ครั้งนี้หลวงพ่อได้ยกพระพุทธวจนะที่เกี่ยวกับความ ยาวนานของสังสารวัฏขึ้นมากล่าวอีกครั้งหนึ่ง เพื่อต้องการให้ พวกเราตระหนักว่า ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกเลยในการเดินทาง อันแสนยาวไกล ซึ่งเต็มไปด้วยความทุกข์ยากลําบาก จะหา สรรพสัตว์ที่มีความสุขหรือโชคดีตลอดเส้นทาง จนกว่าจะถึง พระนิพพานอันเป็นจุดหมายปลายทางนั้น หาได้ยากยิ่งนัก สรรพสัตว์ทั้งหลายในภูมิต่างๆ ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิด อยู่ในห้วงวัฏสงสารอย่างไม่มีวันสิ้นสุด เพราะยังมีกิเลสตัณหา ติดอยู่ในกมลสันดาน ตราบใดที่กิเลสตัณหายังมีอิทธิพลเหนือ จิตใจ ย่อมพาให้หลงเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสารไม่หยุดหย่อน กิเลสตัณหาที่นอนเนื่องอยู่ในใจก็มีอยู่มากมาย ซึ่งเราจะต้องใช้ ความเพียรในการขจัดออกให้ได้