ข้อความต้นฉบับในหน้า
หนทางทีไม่ต้องเกิด
៨៤
จักรวาลอยู่ที่ใด เมื่อเรียนจบศิลปวิทยาทั้ง ๑๘ สาขาแล้ว
ก็พยายามศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง โดยออกบวชเป็นฤๅษี
ตั้งใจฝึกสมาธิอย่างจริงจัง จนสามารถทำฌานสมาบัติให้เกิดได้
เป็นฤๅษีที่มีฤทธิ์มีเดช สามารถเหาะเหินเดินอากาศไปได้ตาม
ความปรารถนา เวลาจะไปแสวงหาอาหารและผลไม้ ท่านก็จะ
เหาะไปยังป่าหิมพานต์ หรือไม่ก็เหาะข้ามไปยังอุตตรกุรุทวีป
แล้วกลับมาบำเพ็ญภาวนาต่อในมนุษยโลก
ท่านฝึกท่าสมาธิจนใช้งานได้แคล่วคล่อง นึกอยากไป
ไหนก็ไปได้ทันที เมื่อมีฤทธานุภาพมากแล้ว จึงตั้งใจว่าจะเดินทาง
ไปให้สุดโลก ได้เข้าฌานสมาบัติ แล้วเหาะไปเรื่อยๆ โดยไม่
หยุดพักในระหว่างทาง มีปีติสุขอยู่ในฌานเป็นภักษาหาร
ไม่เหนื่อย ไม่เมื่อย ไม่ต้องเสียเวลานอนหลับพักผ่อน ท่านใช้
เวลาเดินทางอยู่อย่างนั้น เป็นเวลานานถึง ๑๐๐ ปี จาก
จักรวาลหนึ่ง ไปยังอีกจักรวาลหนึ่ง ถึงแสนโกฏิจักรวาล
อนันตจักรวาล ก็ยังไปไม่สุด
ลูกธนู นายขมังธนูยิงออกจากแล่ง ว่ามีความเร็วปานใด
ท่านยังมีความเร็วยิ่งกว่านั้นเป็นแสนเป็นล้านเท่า แต่ถึงกระนั้น
ก็ไม่สามารถไปให้สุดจักรวาลได้ ต้องหมดอายุขัยลงในระหว่าง
ทางนั่นเอง เมื่อสิ้นชีวิตแล้วก็ได้ไปบังเกิดในโลกสวรรค์ เป็น
โรหิตัสสเทพบุตร ผู้มีรัศมีกายสว่างไสว