ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรll
เส้นทาง จอมปราชญ์ (๒)
๔๕๒
ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะธรรมนั้น ท่านกล่าวไว้ดีแล้ว”
ผู้มีบุญ นอกจากจะเป็นที่พึ่งให้กับตัวเองได้แล้ว ยังเป็น
ที่พึ่งให้กับผู้อื่นได้อีก
เมื่อเกิดมาย่อมยังโลกนี้ให้สว่างไสว
เหมือนพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญที่พ้นจากเมฆหมอกที่มาบดบัง
จะย่างก้าวไปแห่งหนตำบลใดก็ตาม ย่อมเป็นที่ปรารถนาของ
มหาชน แต่การเกิดมาในโลกนี้ ชีวิตของทุกๆ คนล้วนต้องพบ
เจอกับปัญหาทั้งนั้น ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่า ตนเองเกิดมาทําไม
มีหน้าที่อย่างไร ก็ยังต้องอาศัยกัลยาณมิตรผู้มีส่วนสำคัญใน
การประคับประคองชีวิตเรา ให้เดินทางไปถึงฝั่งแห่งความสําเร็จ
เหมือนเส้นทางของจอมปราชญ์ในพระพุทธศาสนา คือพระ
นาคเสนเถระ ซึ่งกว่าจะก้าวมาถึงความเป็นพระอริยเจ้า จนกระทั่ง
เป็นหลักของพระศาสนาในยุคนั้น ก็ต้องอาศัยกัลยาณมิตร
เช่นกัน
*ย้อนไปเมื่อคราวที่แล้ว ที่พระยามิลินท์ จอมราชาแห่ง
สาคลราชธานี ท่านเป็นพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ทางด้านภูมิปัญญา
เที่ยวถามปัญหากับผู้รู้ทั้งในที่ใกล้และที่ไกล ในเมืองของ
พระองค์เอง ก็ไม่มีใครสามารถตอบโต้วาทะของพระองค์ได้
เป็นเหตุให้ในเมืองนั้นว่างจากสมณพราหมณ์ผู้รู้ถึง ๑๒ ปี จน
*มิลินทปัญหา (ฉบับแปลโดย ปุ้ย แสงฉาย)