ข้อความต้นฉบับในหน้า
Dsuem ประชาช
มรณสติ นำชีวิตสู่ หลักชัย
๑๓๗
พยายามอ้อนวอนเพียงไร พระโพธิสัตว์ก็ยังคงไม่อนุญาต
น้องทั้งสองเห็นว่าพี่ชายคงไม่อนุญาตเป็นแน่แท้ ด้วยทิฏฐิมานะ
ว่า ตนเองมีกำลังเร็วยิ่งนัก จึงฝืนคำห้ามของพี่ชาย ขณะที่
ดวงอาทิตย์ยังไม่ทันโผล่พ้นขอบฟ้า ทั้งสองรีบชวนกันบินไป
จับอยู่ที่ยอดเขายุคนธร
ฝ่ายพระมหาสัตว์ เมื่อไม่เห็นหงส์ทั้งสองก็รู้ว่าน้องทั้งสอง
กำลังไปบินแข่งกับดวงอาทิตย์ ด้วยความเป็นห่วงว่า หงส์สอง
ตัวนี้จะต้องตายในระหว่างทางแน่นอน จึงรีบบินตามไปด้วย
ความเร็ว เพื่อช่วยเหลือน้องทั้งสอง
ทันทีที่ดวงอาทิตย์ขึ้น หงส์ทั้งคู่พากันบินถลาขึ้นไป
อย่างรวดเร็วเพื่อแข่งกับดวงอาทิตย์
แม้ทั้งสองบินไปได้
ไกลมากแล้ว ก็ยังไม่มีท่าทีว่าฝ่ายไหนจะแพ้หรือชนะ ส่วน
พระมหาสัตว์ได้บินติดตามไปอย่างใกล้ชิดด้วยความห่วงใย
ครั้นเวลาสาย น้องเล็กเกิดความเมื่อยล้ามาก รู้สึกว่า ข้อต่อ
กระดูกและปีกของตนเอง มีความเร่าร้อนมากเหมือนจะลุก
เป็นไฟ ซึ่งเป็นผลจากใช้ความเร็วในการบินเต็มที่นั่นเอง จึงให้
สัญญาณแก่พระโพธิสัตว์ว่า บินต่อไปไม่ไหวแล้ว
พระโพธิสัตว์ปลอบน้องว่า “อย่ากลัวเลย ฉันจักให้ชีวิต
แก่เธอ” ว่าแล้วก็ประคองน้องเล็กไว้ด้วยอ้อมปีก พาบินกลับไป