การบรรยายพระธรรมของพระบรมศาสดา : หน้า 109/571

ธรร เราชนะแล้ว ១០៨ ภรรยาอาศัยอยู่ในเมืองสาวัตถี เป็นคนยากไร้ มีสมบัติติดตัว เพียงแค่ผ้านุ่งคนละผืน และผ้าห่มที่ใช้สำหรับคลุมกายเพียง ผืนเดียว เวลาจะออกไปนอกบ้านก็ต้องผลัดกันไป วันหนึ่งได้มีการประกาศไปทั่วเมืองว่า พระบรมศาสดา จะเสด็จมาแสดงพระธรรมเทศนา เมื่อพราหมณ์และพราหมณี ได้ยินดังนั้น เกิดจิตยินดีปรารถนาที่จะไปฟังธรรม แต่เนื่องจาก ทั้งสองมีผ้าห่มเพียงผืนเดียว ไม่อาจที่จะไปฟังธรรมพร้อมกันได้ พราหมณ์จึงบอกนางพราหมณีว่า “เธอจงไปฟังพระธรรม ในตอนกลางวันเถิด ส่วนเราจะไปฟังธรรมในตอนกลางคืน” ตกกลางคืน พราหมณ์ได้ไปยังสำนักของพระบรมศาสดา เพื่อสดับ พระธรรมเทศนา เขาเกิดความเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่ง มีปีติ แผ่ซ่านไปทั่วกาย จึงมีความคิดว่า จะถวายผ้าห่มผืนนี้แด่พระ บรมศาสดา เพื่อบูชาธรรมพระองค์ แต่ด้วยความกังวลใจว่า ถ้าเราถวายผ้าผืนนี้แล้ว นางพราหมณีก็จะไม่มีผ้าห่มสําหรับ คลุมกายเลย ในขณะที่พราหมณ์กำลังคิดว่า จะถวายดีหรือไม่ถวายดีนั้น มัจเฉรจิต คือ ความตระหนี่ได้เกิดขึ้น และครอบง่ากุศลจิตของ เขาจนหมดสิ้น พราหมณ์จึงไม่สามารถเอาชนะความตระหนี่ที่ เกิดขึ้นในใจได้ จนเวลาล่วงปฐมยาม คือผ่านยามต้นไปแล้ว