เส้นทางจอมปราชญ์ (๓) : หน้า 465/571

ธรรll เส้นทางจอมปราชญ์ (๓) ៤៦៤ เกี่ยวกับการเก็บรักษาสิ่งของเหล่านั้น คือ ต้องซัก ต้องล้าง การจะหาดอกไม้มาทัดเกศา และประดับประดา การที่จะต้องหา ของหอมมาประพรม ความกังวลเกี่ยวกับสมอ มะขามป้อม และดิน สามสิ่งนี้ใช้ปรุงเป็นยาสระผม ความกังวลด้วยไม้กลัดผม เครื่องที่ใช้มุ่นมวยผม เกล้าผม หวีผม หาช่างตัดผม และกังวล เกี่ยวกับการอาบนํ้า ทั้งหมดนี้เป็นความกังวล ๑๖ ประการ เมื่อ ประกอบด้วยปลิโพธ ความกังวลเหล่านี้ ก็ไม่สามารถที่จะ ร่ำเรียนศิลปะให้ดีได้” นาคเสนกุมารได้ฟังการแก้ปัญหาของพระโรหณเถระ ก็ยิ่งอัศจรรย์ใจในภูมิรู้ภูมิธรรม แต่ยังมีข้อสงสัยจึงถามต่อไปว่า ทำไมพระผู้เป็นเจ้า จึงนุ่งห่มไม่เหมือนเขา พระเถระจึงวิสัชนา ต่อว่า “ผ้านุ่งห่มของชาวบ้านเป็นเครื่องหมายของฆราวาสผู้อยู่ ครองเรือน อาจจะก่อให้เกิดภัยอันตรายต่อชีวิต และทรัพย์สินได้ แต่ผ้านุ่งห่มของอาตมานี้ ภัยอันตรายไม่มาแผ้วพาน เพราะไม่ เป็นที่ปรารถนาของคนทั่วไป” นาคเสนได้ฟังก็ยิ่งถูกอกถูกใจ จึงขอเรียนศิลปศาสตร์จากพระเถระ นาคเสนกุมารได้กลับไปบ้าน เพื่อขออนุญาตออกบวช จากบิดามารดา แต่ไม่ได้รับอนุญาต หนูน้อยจึงใช้กุศโลบาย ทําเป็นไม่ยอมกินข้าวกินปลา ยอมอดข้าวเพื่อแลกกับการจะได้