ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bsumaประช
สู้จนกว่าจะชนะ
“ดูก่อนท่านแม่ทัพ ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก นอกจาก
เราแล้ว ม้าตัวอื่นที่จะสามารถรบชนะนั้นย่อมไม่มี เราจะไม่ทํา
สิ่งที่เราได้เพียรพยายามทำไปแล้วให้เสียหาย ท่านจงพยุงเรา
ลุกขึ้น ผูกเกราะให้เราเถิด” แล้วได้กล่าวคาถานี้ว่า “ม้าสินธพ
อาชาไนยถูกลูกศรแทงแล้ว แม้นอนตะแคงอยู่ข้างเดียว ก็ยัง
ประเสริฐกว่าม้าทั้งหลาย ดูก่อนแม่ทัพ ท่านจงสวมเกราะให้เรา
ออกรบเถิด”
แม่ทัพม้าร้องไห้ด้วยความสงสารเรา พยุงเราให้ลุกขึ้น
เอาผ้าพันแผลอย่างเรียบร้อย แล้วก็ออกรบอีกครั้ง แม้เราจะ
ได้รับความเจ็บปวดเพราะพิษร้ายของลูกศร แต่เราก็อดทน
บุกทะลวงกองทัพหลวงของพระราชาองค์ที่ ๗ จนได้รับชัยชนะ
แล้วจับพระราชามาเป็นเชลย เมื่อบรรลุราชกิจก็กลับเข้าเฝ้า
พระเจ้าพรหมทัตด้วยความเหนื่อยอ่อน นอนลงที่หน้าพระ
ลานหลวง
พระราชารีบเสด็จออกมาดูอาการของเรา ทรงมิอาจ
ที่จะกลั้นนํ้าพระเนตรไว้ได้ เฝ้าแต่โทมนัสคร่ำครวญ เรารู้ว่า
พระราชาทรงพิโรธพระราชาทั้ง ๗ จึงทูลว่า “ข้าแต่มหาราช
ผู้เจริญ พระองค์อย่าได้ฆ่าพระราชาทั้ง ๗ เลย ทรงให้ถวาย
สัตย์ปฏิญาณ แล้วปล่อยไปเถิด อิสริยยศที่จะพึงประทานแก่ข้า
พระบาท ขอทรงมอบให้ท่านแม่ทัพเถิด และอย่าได้ลงโทษ