การบูชาบุคคลในพระพุทธศาสนา : หน้า 490/571

ธรรมะเพื่อประชา เส้นทางจอมปราชญ์ (5) ៤៨៩ การบูชาบุคคลที่ควรบูชา เป็นมงคลอันสูงสุดในทาง พระพุทธศาสนา บุคคลที่ควรบูชานั้นได้แก่บิดามารดา ครูบา อาจารย์เป็นต้น ท่านเหล่านั้นจัดเป็นปูชนียบุคคล จนกระทั่งถึง บุคคลผู้ควรบูชาอย่างสูงสุด ก็คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระ ปัจเจกพุทธเจ้า และพระอริยสาวก ท่านเหล่านั้นเป็นเนื้อนาบุญ อันยอดเยี่ยมของโลก การที่เราบูชาท่านตั้งแต่บูชาด้วยอามิส จตุปัจจัยไทยธรรม และดอกไม้ธูปเทียน ของหอมต่างๆ ตลอด จนการบูชาด้วยการปฏิบัติ คือลงมือปฏิบัติตามคําสอนของท่าน อย่างเคร่งครัด เป็นสุดยอดของการบูชาที่พระบรมศาสดาทรง สรรเสริญ เพราะเป็นทางมาแห่งความบริสุทธิ์หลุดพ้นจากกิเลส อาสวะไปสู่อายตนนิพพาน มีธรรมภาษิตที่ปรากฏใน วิมานวัตถุ ว่า “ติฏฺฐนฺเต นิพฺพุเต วาปิ สเม จิตฺเต สม์ ผลํ เจโตปณิธิเหตู หิ สตฺตา คจฺฉนฺติ สุคฺคติ พหุนฺนํ วต อตฺถาย อุปปชฺชนฺติ ตถาคตา ยตฺถ การ์ กริตฺวาน สนฺนํ คจฺฉนฺติ ทายกา เมื่อพระตถาคตจะยังทรงพระชนม์อยู่ หรือเสด็จ ปรินิพพานไปแล้วก็ตาม เมื่อจิตสม่ำเสมอ ผลก็ย่อมสม่ำเสมอ เพราะเหตุที่ตั้งจิตไว้ชอบธรรม สัตว์ทั้งหลายย่อมไปสู่สุคติ