ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรll
เส้นทางจอมปราชญ์ (๙)
๕๑๘
เหมือนเดินเข้าไปในอุโมงค์มืดๆ ไม่เห็นแสงเดือน แสงตะวัน
ทําให้กําหนดจุดหมายปลายทางไม่ได้ โดยเฉพาะในขณะกำลัง
จะหลับตาลาโลก หากชีวิตไม่พบแสงสว่างแห่งบุญกุศลเป็น
เครื่องน่าทางชีวิตก็ดำดิ่งไปสู่ความมืดมิดจมลงไปสู่อบายภูมิ ทุคติ
วินิบาต นรก แต่ถ้าใครสั่งสมบุญเป็นประจํา ใจเกาะเกี่ยวอยู่กับ
พระรัตนตรัย อยู่กับสิ่งที่เป็นความบริสุทธิ์ และความดี ผลแห่ง
ความดีและความเลื่อมใส จะเป็นเหตุให้เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์
เสวยสุขอันเป็นทิพย์
ในความเป็นจริงของชีวิต หลายๆ คนเคยผิดพลาด
เผลอไผลไปทำบาปอกุศล แม้จะเป็นเพียงความผิดพลาดแค่
ครั้งเดียว ก็อาจจะทำให้เราพลัดตกลงไปสู่อบายภูมิได้ สิ่งนี้มี
อะไรเป็นเหตุ ความสงสัยเช่นนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ว่าเป็นไปได้
หรือไม่ที่กรรมชั่วแม้เพียงเล็กน้อยจะส่งผลให้เกิดในทุคติ ส่วน
กรรมดีแม้เพียงเล็กน้อยจะส่งผลให้ไปเกิดในสุคติได้ อะไรมี
กำลังมากกว่ากันระหว่างบาป และบุญ
*พระยามิลินท์ราชาเจ้าปัญญา ที่หลวงพ่อน่ามาเล่าให้
ฟังหลายคราวติดต่อกัน ได้ตั้งปัญหานี้กับพระนาคเสนเถระว่า
*มิลินทปัญหา (ฉบับแปลโดย ปุ้ย แสงฉาย)