ธรรมะเพื่อประชาชน : หน้า 290/571

ธรรมะเพื่อประชาช อย่าด่วนตัดสินใจ ២៨៩ กราบทูลพระราชา พระราชาฟังดังนั้น ยิ่งทรงกริ้วหนักขึ้นอีก เพราะดำริว่า บรรพชิตเหล่านี้กลางวันเป็นสมณะ แต่กลางคืน กลับกระทำสิ่งที่ไม่ควรเยี่ยงฆราวาส เนื่องจากพระราชาไม่พิจารณาไตร่ตรองให้รอบคอบ เสียก่อน จึงสรุปว่าบรรพชิตทั้งหมดคงประพฤติตัวไม่ดีเหมือนกัน ทรงรับสั่งให้ตีกลองป่าวประกาศว่า “หากใครเห็นนักบวชที่ไหน ก็ตาม ให้ขับไล่ออกจากแว่นแคว้นให้หมด” นับตั้งแต่นั้นมา บรรพชิตและนักบวช ไม่ว่าจะเป็นเจ้าลัทธิไหน ต่างถูกขับไล่ ออกจากเมืองพาราณสี พากันหนีไปอยู่ในป่ากันหมด ทำให้ไม่มี สมณะผู้ทรงธรรม ที่จะมาให้โอวาทมหาชนอีกต่อไป เมื่อไพร่ฟ้าประชาชนไม่มีโอกาสได้ฟังโอวาท และฟังธรรม จากสมณะ คนก็มีจิตใจหยาบกระด้างกลายเป็นคนหยาบคาย ประมาทในการประพฤติธรรม ประมาทในการทำทาน รักษาศีล และการทำความดีต่างๆ บ้านเมืองจึงเกิดความไม่สงบ มีการ เข่นฆ่าทําลายล้างกัน การลักขโมยก็เกิดขึ้น ครั้นละโลกไปแล้ว ส่วนมากก็ไปบังเกิดในมหานรก ไปเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดียรัจฉาน จะหาคนไปเกิดบนสวรรค์ยากเหลือเกิน เหมือน เขาโคที่มีเพียงคู่เดียวเมื่อเทียบกับขนโคทั้งหมด จนพระอินทร์ สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองมนุษย์ ทำไมผู้มาเกิดบนสวรรค์จึงมี น้อยนัก