พระนางโรหิณีกับการสร้างโรงฉัน : หน้า 217/571

อย่าโกรธกันเลย ๒๑๖ พระประยูรญาติเรียนท่านว่า “พระนางอยู่ในตำหนัก ที่ไม่เสด็จมา เพราะทรงละอายที่ตนเองเป็นโรคผิวหนัง มีตุ่มขึ้น เต็มตัว แม้จะหาหมอมารักษา สูญเสียเงินทองจํานวนมากก็ไม่ สามารถรักษาให้หาย” ด้วยความกรุณา พระเถระจึงให้ไปเชิญ พระนางมา และแนะนำให้ทำบุญใหญ่ โดยการสร้างโรงฉัน สําหรับพระภิกษุ ๕๐๐ รูป อีกทั้งให้ทำความสะอาดโรงฉัน เป็นประจำ พระนางโรหิณีได้ขายเครื่องประดับทั้งหมด แล้วนำ ทรัพย์มาสร้างโรงฉัน ทำเป็น ๒ ชั้น ตามคำแนะนำของพระเถระ แม้ว่าโรงฉันยังไม่เสร็จเรียบร้อยดี พระเถระก็เมตตานิมนต์ พวกภิกษุมาฉันเป็นประจำ พระนางมีความผูกพันกับการสร้าง โรงฉันมาก ได้ทําการกวาดถูให้สะอาดอยู่เป็นนิตย์ ด้วย อานุภาพบุญนั้นเอง โรคผิวหนังของนางค่อยๆ หายไป กลับมี ผิวพรรณวรรณะเปล่งปลั่งดั่งทอง มีร่างกายที่ผ่องใส เป็นที่ ดึงดูดตาดึงดูดใจของผู้พบเห็น เมื่อโรงฉันเสร็จสมบูรณ์ดีแล้ว พระนางได้นิมนต์ภิกษุสงฆ์มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข มาเต็มโรงฉัน แล้วถวายภัตตาหารที่ประณีตแด่พระสงฆ์ทั้งหมด พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงกระทำภัตกิจเสร็จแล้ว ตรัสถาม ว่า “นี้เป็นทานของใคร” พระอนุรุทธะกราบทูลว่า “พระพุทธเจ้าข้า ทานนี้เป็นทานของพระนางโรหิณีน้องสาวของข้าพระองค์”