ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
บุคคลผู้ทรงธรรม
១៤៩
พระเอกุทานะตอบว่า “ในวันที่กระผมกล่าวธรรม จะมี
เสียงสาธุการของเหล่าเทวดาทุกครั้งไป แต่ในวันนี้มิทราบว่า
เป็นด้วยเหตุอันใด” พระเถระทั้ง ๒ รูป จึงได้กล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้น
ผู้อาวุโสจงแสดงธรรมแก่พวกเราดูบ้างเถิด” เมื่อได้รับนิมนต์แล้ว
ท่านจึงกล่าวแสดงธรรมบนอาสนะ ด้วยธรรมบทเดิมนั่นเอง
ทันทีที่กล่าวธรรมจบลง เหล่าเทวดาทั้งหลายก็ได้ให้
สาธุการด้วยเสียงดังกึกก้อง ประหนึ่งว่าแผ่นดินจะทรุด พระเถระ
ทั้ง ๒ รูป ได้ยินเสียงเทวดาเปล่งสาธุการเช่นนั้น จึงคิดว่า
เรานี้เป็นผู้ทรงพระไตรปิฎก มหาชนทั้งหลายยกย่อง ว่าเป็น
ผู้แตกฉาน และเชี่ยวชาญในพระธรรมอย่างยิ่ง แต่ทำไม
เหล่าเทวดาจึงไม่ให้สาธุการแก่พวกเราเลย เป็นเพราะเทวดา
ลำเอียงใช่หรือไม่หนอ
พวกสานุศิษย์ของพระเถระทั้งสอง จึงได้กล่าวติเตียน
เทวดาทั้งหลายว่า พวกเทวดาให้สาธุการแก่พระเอกทานะ
เพราะว่าเห็นแก่หน้า ครั้นพระภิกษุสงฆ์ทั้งหมดกลับไปถึงวัด
พระเชตวันแล้ว ต่างพากันกราบทูลความนั้นแด่พระบรมศาสดา
ทว่ากลับได้รับการตักเตือนจากพระพุทธองค์ว่า “ภิกษุทั้งหลาย
เราไม่เรียกผู้เรียนมามากหรือพูดมากว่า เป็นผู้ทรงธรรม ส่วน
ผู้ใดเรียนคาถาแม้บทเดียว แล้วแทงตลอดในธรรมทั้งหลาย
ผู้นั้นชื่อว่าเป็นผู้ทรงธรรม”