ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bul
ไม่มีอะไรสายเกินไป
៣៤៨
ธรรมกายพระโสดาบัน มีความสว่างไสวอยู่ภายใน จากนั้น
พระเถระก็อำลากลับวัดเชตวัน อุบาสกเคราแดงขอถือบาตร
เดินตามส่งพระเถระ เมื่อส่งท่านเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่กำลัง
เดินทางกลับบ้าน ได้ถูกแม่โคขวิดตายทันทีระหว่างทางนั่นเอง
แต่ด้วยความปลื้มปีติในธรรมและอิ่มในบุญที่เพิ่งทำไป เมื่อ
ละโลกก็ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต
เย็นวันนั้น ภิกษุทั้งหลายทูลถามพระบรมศาสดา ถึง
การจากไปของนายเพชฌฆาตเคราแดง พระพุทธองค์ตรัสว่า
“อุบาสกนั้นได้กัลยาณมิตรใหญ่ เขาฟังธรรมจากสารีบุตร ได้
บรรลุโสดาบัน ละจากโลกนี้แล้ว ไปบังเกิดในวิมานชั้นดุสิต”
พระภิกษุได้กราบทูลถามต่อว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ แต่เขา
ทำอกุศลกรรมไว้มาก คุณวิเศษจะบังเกิดขึ้นแก่เขาได้อย่างไร
พระเจ้าข้า”
พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย เธออย่าถือ
ประมาณแห่งธรรมที่เราแสดงแล้วว่าน้อยหรือมาก เพราะวาจา
แม้ค่าเดียวที่เป็นประโยชน์ ย่อมประเสริฐโดยแท้ หากวาจา
แม้ตั้งพัน ไม่ประกอบด้วยบทที่เป็นประโยชน์ วาจาแม้คำเดียว
ซึ่งบุคคลฟังแล้ว สงบระงับได้ ประเสริฐกว่า”
พวกเราก็เช่นเดียวกัน ชีวิตที่ผ่านมานั้น เราอาจจะเคย