ธรรมะเพื่อประชา: การทำบุญและความศรัทธา : หน้า 202/571

ธรรมะเพื่อประชา บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่ง สังขพราหมณ์เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้าก็เกิดความศรัทธา เลื่อมใสทันที คิดว่า ภิกษุรูปนี้ คงเป็นพระอริยเจ้าผู้เปี่ยมล้น ด้วยคุณธรรมภายใน มีศีลบริสุทธิ์ เป็นบุญเขตอันเยี่ยม นับเป็น บุญลาภของเราแล้ว ที่จะได้ทำสักการบูชาต่อผู้มีคุณธรรมสูงส่ง คิดดังนี้แล้ว จึงถอดรองเท้าของตนออก รีบเข้าไปไหว้ พระปัจเจกพุทธเจ้า กราบนิมนต์ท่านว่า “พระคุณเจ้าผู้เจริญ ขอนิมนต์เข้าไปพักใต้ร่มไม้ก่อนเถิด” จากนั้นก็ไปขนทรายมา เกลี่ยเป็นอาสนะ เอาผ้าห่มปูเพื่อให้พระปัจเจกพุทธเจ้านั่ง เอาน้ำ ล้างเท้าให้ท่าน เอานํามันหอมทาเท้า ทําความสะอาดรองเท้า ของตนที่ขัดแล้วอย่างดี พร้อมทั้งร่มอีกหนึ่งคันน้อมถวาย พระปัจเจกพุทธเจ้า หลังจากให้ศีลให้พรแล้ว พระปัจเจกพุทธเจ้า ได้เหาะกลับไปยังภูเขาคันธมาทน์ ให้สังขพราหมณ์ได้เห็น เพื่อยังความเลื่อมใสให้ยิ่งๆ ขึ้นไป พระโพธิสัตว์ เมื่อทำบุญกับพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยจิตที่ เลื่อมใสอย่างเต็มเปี่ยมแล้ว นึกถึงครั้งใดก็มีความปีติเบิกบาน ตลอดเวลา ท่านได้ออกเดินทางไปในมหาสมุทรพร้อมด้วยบริวาร ในระหว่างทาง เกิดพายุใหญ่พัดโหมกระหน่ำ น้ำไหลทะลักเข้า มาในเรือบริวารไม่สามารถวิดน้ำออกได้ทัน ต่างร้องกันเสียงระงม ด้วยความกลัวตาย จึงพากันอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ตนนับถือ