ข้อความต้นฉบับในหน้า
บนเส้นทางของเ
งผู้นำ
២៨២
สอบถามเรื่อยไป จนกระทั่งถึงชายแดน ก็ยังไม่พบผู้ใดติเตียน
พระองค์ มีแต่คำว่า “ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา ขอให้พระราชา
ของเรา จงมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน”
ฝ่ายกษัตริย์แคว้นโกศลพระนามว่า พัลลิกะ พระองค์
ทรงมีพระประสงค์อยากฝึกฝนตนเองให้ยิ่งๆ ขึ้นไปเช่นเดียวกัน
ทรงสอบถามถึงข้อบกพร่องของตนกับเหล่าข้าราชบริพาร
ก็ไม่มีใครพบข้อบกพร่องของพระองค์ มีแต่กล่าวค่าสรรเสริญ
พระคุณของพระองค์เช่นกัน ท่านจึงปลอมตัวเป็นคนธรรมดา
เที่ยวไปตามชนบทกับสารถี จนเสด็จถึงชายแดน กษัตริย์ทั้งสอง
พระองค์ก็ได้มาพบกันในระหว่างทางนั่นเอง
เนื่องจากถนนในแถบชนบทคับแคบ รถวิ่งสวนกันไม่ได้
ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมหลีกทางให้กัน สารถีของพระเจ้าพัลลิกะ
จึงบอกให้อีกฝ่ายหลีกทางไป สารถีของพระเจ้าพาราณสีบอกว่า
บนรถนี้มีพระราชาประทับอยู่ สารถีของพระเจ้าพัลลิกะ ตอบกลับ
ไปว่า “บนรถนี้ก็มีพระราชาเช่นกัน ขอท่านได้โปรดหลีกทางด้วย”
สารถีของพระเจ้าพาราณสีคิดว่า ถ้าเช่นนั้น เราควร
ถามถึงอายุ เพื่อให้รถของพระราชาที่มีอายุน้อยกว่าหลีกทางให้
ปรากฏว่าพระราชาทั้งสองมีอายุเท่ากัน ครั้นถามถึงอาณาเขต
ถามถึงกำลัง ยศ ชาติ โคตร ตระกูล ผลคือ ทั้งสองฝ่ายเป็น