การฝึกฝนจิตใจของผู้นำ : หน้า 285/571

บนเส้นทางของ งผู้นำ ២៨៤ ก็รีบหลบรถลงข้างทาง พระเจ้าพรหมทัตจึงให้โอวาทพระเจ้า พัลลิกะว่า “พระราชาควรประพฤติธรรม และดำรงอยู่ในคุณธรรม ของผู้นำ” จากนั้นพระองค์ทรงเสด็จกลับกรุงพาราณสี จะเห็นได้ว่า บัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อน ท่านรักใน การฝึกฝนอบรมตนเอง แม้เป็นผู้นำของคนทั้งประเทศ ก็ไม่ หยุดยั้งในการฝึกตัว เพื่อให้เป็นผู้ที่สมบูรณ์พร้อมให้ยิ่งๆ ขึ้นไป เพราะรู้ว่า ตราบใดที่ยังไม่หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ก็ยังมี ข้อบกพร่องอยู่ ผู้ที่มาชี้แนะตักเตือนเป็นเสมือนกระจกเงาส่อง ให้เห็นตนเอง จะได้ปรับปรุงแก้ไขให้ถูกต้อง ผู้เป็นบัณฑิตจะไม่ หลงในคําสรรเสริญเยินยอ แต่จะยินดีที่จะให้คนอื่นมาตักเตือน มองเห็นคำตักเตือนนั้นเหมือนขุมทรัพย์อันล้ำค่า ที่จะพัฒนา ตนเองให้ก้าวไปสู่ความสูงส่งของชีวิตได้อย่างมั่นคง และสง่างาม ความสูงส่งของชีวิตอยู่ที่จิตใจที่ดีงาม จิตใจที่ดีงามเกิด จากการทําใจให้หยุดนิ่งให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่องใสเสมอ การฝึกใจ เป็นสิ่งทีดีทีสุด และเป็นวิธีเดียวที่จะขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้น จากใจ เพราะความเต็มเปี่ยมของชีวิตที่สมบูรณ์ที่สุด จะต้อง เข้าถึงพระธรรมกายที่ละเอียดที่สุด ที่มีอยู่แล้วในตัวของพวกเรา ทุกคน นี่เป็นเป้าหมายชีวิตของทุกๆ คนในโลก ดังนั้นให้หมั่นฝึก ใจให้หยุดนิ่งกันทุกๆ คน