ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรll
เส้นทางจอมปราชญ์ (๓)
៤៦២
พระจันทร์ยังมีวันข้างขึ้นข้างแรม แสงสว่างในโลกนี้จึงเป็น
ความสว่างที่ไม่มั่นคง เมื่อไม่มั่นคงก็จะทําให้เกิดความไม่มั่นใจ
กับผู้ที่ใช้ประโยชน์จากแสงเช่นนั้น แต่แสงสว่างแห่งดวงปัญญานั้น
ทรงคุณค่ามหาศาล ยิ่งกว่าความสว่างใดๆ ในโลก เหมือนเพชร
ที่อยู่ท่ามกลางก้อนกรวด โดยเฉพาะปัญญาที่เกิดจากใจหยุดนิ่ง
เป็นความรู้ที่บริสุทธิ์จะนำไปสู่การหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะทั้งมวล
ผู้มีปัญญาทั้งหลายจึงเป็นที่พึ่งทั้งแก่ตนเอง และบุคคลรอบข้าง
ได้ทุกเมื่อ ทุกเวลา และทุกสถานที่
*เหมือนอย่างพระนาคเสนเถระที่หลวงพ่อเล่าค้างไว้
ด้วยอานาจแห่งบุญเก่าที่ท่านสั่งสมไว้ดีแล้ว กอปรด้วยวิริย
อุตสาหะในการฝึกฝนอบรมตัวเอง ทำให้ท่านเป็นตัวแทนของ
พระสงฆ์หมู่ใหญ่ในยุคสมัยนั้น แต่กว่าท่านจะสมบูรณ์บริบูรณ์
อย่างนั้น ต้องผ่านการเคี่ยวเข็ญซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากครูบาอาจารย์
แม้จะออกบวชตอนอายุ ๗ ขวบ แต่ก็ออกบวชด้วยความใฝ่รู้
อยากศึกษาสิ่งที่มีสาระแก่นสาร
ครั้งแรกที่พบเห็นพระโรหณเถระ ก็เอ่ยปากถามปัญหา
ท่านว่า ทำไมท่านจึงนุ่งห่มผ้าที่ย้อมด้วยน้ำฝาด ซึ่งดูแปลกกว่า
ผู้คนทั้งหลาย พระเถระตอบว่า เพราะเราเป็นบรรพชิตจึงต้อง
*มิลินทปัญหา (ฉบับแปลโดย ปุ้ย แสงฉาย)