ข้อความต้นฉบับในหน้า
ได้โปรดอภัยเถิด
๑๑๖
มีความเย็นกายเย็นใจ อันตรายใดๆ จะไม่มากล้ำกราย การเจริญ
เมตตามีอานิสงส์มาก ผู้ที่ไม่เคยแผ่เมตตา ก็จะไม่รู้ถึงความ
อิ่มเอิบเบิกบานใจ ความสุขใจในการแผ่เมตตานั้น เป็นความสุข
ที่ไร้ขอบเขต จะเกิดกระแสแห่งความบริสุทธิ์ที่มีอานุภาพ
ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างบริสุทธิ์ขึ้น เราจะมีความรัก ความเมตตา
ปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างไม่มีประมาณ ผู้ให้
ความรัก ย่อมได้รับความรักตอบ จะทำให้เราเป็นที่รักของ
มนุษย์และเทวาทั้งหลาย
ท่านผู้รู้จึงกล่าวว่า การเจริญเมตตาประเสริฐกว่าการ
บูชายัญ การให้ชีวิตให้ความสุขแก่ผู้อื่น ดีกว่าการฆ่า และการ
เบียดเบียนกัน แม้จะบูชายัญด้วยชีวิตสัตว์จำนวนมากมาย
สิ้นทรัพย์ไปอย่างมหาศาล การบูชายัญทั้งหมดนั้น ก็ยังไม่
เทียบเท่าสวนเสี้ยวที่ ๑๖ แห่งเมตตาจิต ทีบุคคลเจริญดีแล้ว
เปรียบเสมือนหมู่ดวงดาวหมดทั้งท้องฟ้า ก็ไม่อาจเทียบเท่าแสง
แห่งจันทร์เพ็ญได้ ดังเรื่องราวของพระโพธิสัตว์ขณะที่ยังทรง
สร้างบารมีอยู่ เรื่องมีอยู่ว่า
*สมัยหนึ่ง พระโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็นพระราชาในเมือง
*มก. เล่ม ๗๔ หน้า ๕๓๕