ชนะด้วยเมตตา : หน้า 397/571

ชนะด้วยเมตตา ៣៩៦ พระนางสามาวดีรู้ว่าพระราชากริ้วเพราะเข้าพระทัยผิด จึงรับสั่งกับหญิงบริวารว่า “ขณะนี้ ที่พึ่งอื่นของพวกเราไม่มี ขอให้พวกเราจงแผ่เมตตาจิตอันไม่มีประมาณไปยังพระราชา พระนางมาคัณฑิยา และในตนเองอย่างเสมอกัน อย่าได้มีความ โกรธเคืองในผู้ใดเลย” พระราชารับสั่งให้พระนางสามาวดี และ หญิงบริวารทั้งหมด ยืนเรียงเป็นแถวเดียวกัน พระองค์ทรงโก่ง คันธนูขึ้น แล้วยิงด้วยลูกศรอาบยาพิษ หมายจะให้ทะลุพระนาง สามาวดี และบริวารทั้ง ๕๐๐ คนในคราวเดียว ด้วยพระกำลัง มหาศาลของพระองค์ ด้วยอานุภาพแห่งความเมตตาที่แผ่ออกไป ทำให้ลูกศร ที่ยิงตรงไปข้างหน้า ได้วกกลับมาหาพระราชา พระราชาทรง ตกพระทัยว่า กำลังของลูกศรที่เรายิงไปนี้ แม้แต่แผ่นศิลาก็ยัง ไม่อาจต้านทานได้ แต่ครั้งนี้ทำไมลูกศรจึงวกกลับมาหาเรา เหมือนมีชีวิต ลูกศรนี้แม้ไม่มีชีวิตจิตใจ ยังรู้ถึงคุณธรรมความดี ของพระนางสามาวดี แต่ตัวเราเป็นมนุษย์กลับไม่รู้เลย พระราชา ทรงวางคันธนูลง แล้วขอให้พระนางสามาวดียกโทษให้ และ ขอให้พระนางเป็นที่พึ่งของพระองค์ด้วย พระนางสามาวดีกราบทูลว่า “พระองค์อย่าได้ยึดเอา หม่อมฉันเป็นที่พึ่งเลย ขอพระองค์จงขอถึงพระพุทธเจ้า ผู้ทรง