ธรรมะเพื่อประชาช : หน้า 346/571

ธรรมะเพื่อประชาช ไม่มีอะไรสายเกินไป ๓๔๕ ไม่ทันจะได้ออกปล้น โจรทั้ง ๕๐๐ คน ก็ถูกชาวเมืองร่วมกับ พวกราชบุรุษจับได้ ตุลาการได้สั่งตัดคอโจรทั้ง ๕๐๐ ทันที เพราะถือว่าเป็นภัยต่อราชสำนักและชาวประชา แต่ก็หาคนที่ กล้าตัดคอโจรทั้ง ๕๐๐ ไม่ได้ ตุลาการจึงต่อรองกับหัวหน้าโจรว่า “ให้เจ้าตัดคอลูกน้องทั้งหมดให้ตาย แล้วเจ้าจะรอดชีวิต” แต่หัวหน้าโจรไม่ปรารถนาจะฆ่าลูกน้อง เพราะว่าลูกน้อง ทั้งหมดเป็นที่รักของตน แม้จะเป็นจอมโจร แต่ก็ยึดมั่นใน อุดมการณ์ของมหาโจร คือไม่ทำร้ายลูกน้องและพวกกันเอง จึง ตอบปฏิเสธอย่างเด็ดเดี่ยว พวกชาวเมืองจึงถามโจร ๔๙๙ คนว่า ถ้าคนไหนกล้าตัดคอพวกพ้องตัวเองให้ตายหมดคนนั้นจะรอดชีวิต ถึงกระนั้นโจรทั้งหมดก็ไม่ปรารถนาจะฆ่าพวกกันเอง ทุกคน ยอมตาย แต่ไม่ยอมฆ่าเพื่อน ครั้นชาวเมืองถามนายตัม ทาฐิกะ ผู้มีตาเหลือกเหลือง ซึ่งเป็นคนสุดท้ายว่าสามารถฆ่าพวกตัวเองได้หรือไม่ นายตัมพ ทาฐิกะก็ตอบตกลงทันที ว่าแล้วก็ใช้ขวานที่คมกริบ ตัดคอโจร ทั้งหมดภายในไม่กี่นาที โดยไม่มีความสะทกสะท้านแม้แต่น้อย ทําให้ตัวเองรอดตายมาได้ อีกทั้งได้ความนับถือจากชาวเมือง ด้วยการแต่งตั้งให้เป็นเพชฌฆาตเคราแดง ทำหน้าที่ตัดคอโจรที่ ตุลาการได้พิพากษาคดีเรียบร้อยแล้ว